د محبوب وطن په غیژکی ارام پروت یم ... لکه طفل چی ویده غیژ کی د مور وی

سلامونه او نیکي پیرزویني تولو لیدونکو او لوستونکو ته

Tuesday, November 27, 2007

غزل




ستړی قسمت



ستړی قسمت
سهار وخت و

ګل ګلاب زماپه بخت و

چي دیدن له یی ورتلمه

ښایسته چمنی تخت و

خو په پاڼو یی ازغی و

هپه منګول یې شکول سخت و

بس چی څنګ ته ورغلمه

نا ګهانه ولوېدمه

هم می ګل رفی رفی شو

هم په زړه کی زخمی شومه

هم له هغه ګل شوم صبر

هم له بله می زړه تورشو

که دی پام په دې طرف وی

دا زما ده ځوانی وخت و