د محبوب وطن په غیژکی ارام پروت یم ... لکه طفل چی ویده غیژ کی د مور وی

سلامونه او نیکي پیرزویني تولو لیدونکو او لوستونکو ته

Wednesday, March 09, 2011

نوروز د اسلام له نظره

( دويمه برخه)



محمد محمدي اشتهاردي



...........په تېر پسې



نوروز د نقد په تله کښې

په مجموعي توګه دا ويلې شو چې هغه روايتونه چې د نوروز په شان کښې د اهلبېتو له معصومو امامانو (ع) څخه مونږ ته رارسېدلي دي متنازعه دي يعنې ځينو روايتونو دغه ورځ ستائېلې ده او ځينو هم ( لکه له امام موسی کاظم (ع) نه نقل پاڅني روايت ) دغه ورځ د جاهليت له دور نه پاتې شوې ګڼلې ده چې اسلام له منځه وړې ده خو بيا هم له ډېرو څېړنو او لټون نه پس دې نتېجې ته رسېږو چې:

١- د نوروز په تائيد او ستائېنه کښې نقل شوي روايتونه د هغۀ د ردولو له روايتونو څخه زيات دي.

٢-د نوروز په شان کښې د سترو علماؤ او د تلقليد د مرجعو سيرت د دې بيانوونکے دے چې نوروز له مهمو او مبارکو ورځو څخه ده، البته د داسې ورځې لپاره د اختر اطلاق د اسلام له نظره د منلو وړ نۀ دے ، ځکه چې په اسلام کښې په رسمي توګه څلور اخترونه دي يعنې وړوکے ( فطر) اختر، لوے (د قربانۍ) اختر، د غدير اختر او د جْمعې د مبارکې ورځې اختر.

په قوي احتمال د امام موسی کاظم (ع) په روايت کښې په نوروز باندې د اختر د ورځې د اطلاق رټنه شوې ده. حضرت امام خمېني (رح) له دې سره چې په نوروز کښې يې محفل لرۀ او مبارکي به يې ويله او همدا رنګ د نوروز مبارکي به يې قبلوله او په ټيلي ويژني پېغام کښې به د نوروز د ورځې مشهوره دعا ( يا مقلب القلوب ولابصار......) لوستله خو د نوروز لپاره به يې د اختر د ورځې د اصطلاح له استعمالو نه ډډه کوله.

د ارواښاد امام خمېني د دفتر يو غړے حجت الاسلام والمسلمين رحيميان ليکي: مونږ د نوروز په ورځ د امام کوټې ته داخل شو چې په دې کښې امام هم تقريباً د سهار په نهو بجو له نورو ورځو نه په زيات روڼ او خوشحاله تندي او مسکا سره په نوې قبا سره داخل شو او حاضرو کسانو ته يې چې له ډاکټرانوسره پنځۀ تنه وو څو څو ځلې مبارکي وويله، بيا يې يو ريالي سيکې ولټولې او د لاس په تلي کښې يې ونيولې اوحاضرو کسانو هم د هغۀ د لاس په ښکلولو سره له هغو نه څو سيکې واخېستې. د دا ډول پروګرامونه به د نورو کلونو د نوروز په ورځو کښې هم تکرارېدل. په عېن حال کښې د ١٣٦٢ هجري نمريز کال د اوري د مياشتې په مېنځنيو وختونو کښې د هغوي له دفتر نه له هغو کسانو څخه د منيې او د هغوي د ځواب په خاطر چې د نوروز او د اوري د مياشتې د ١٢ نېټې ( د اسلامي جمهوريت د ورځې ) په مناسبت يې امام ته ټېليګرافونه او د مبارکۍ پېغامونه رالېږلي وو يو متن برابر شوے ؤ، دغه متن د تائيد لپاره امام ته واورولے شو په متن کښې د نوروز د اختر جمله راغلې وه نو امام وفرمايل: د اختر دا لفظ ترې لرې کړئ. (١٢)

د علامه مجلسي (رح) نظريه

ستر ديني عالم ، محقق او محدث علامه مجلسي چې د خداے د ګران رسول (ص) او د اهلبېتو امامانو (ع) د احاديثو او رواياتو په راغونډولو او د هغو په څېړلو کښې يې پراخه او ژور مهارت لرۀ نوروز د روايتونو له مخې ستائېلے دے. او په بحارلانوار کتاب کښې يې له شلو مواردو نه زياتو کښې د نوروز د ستائېنې خبره کړې ده. (١٣) او د امام موسي کاظم (ع) د معارض روايت له ذکر کولو نه پس چې مخکښې ذکر شو ليکي: (( هغه روايت چې له امام موسی کاظم (ع) نه نقل شوے دےد معلي بن خنيس له رويت سره مخالف او معارض دے البته د معلي بن خنيس روايت د احاديثو د خاوندانو او څېړونکو ترمېنځ زيات قوي او مهور دے او کېدې شي چې له امام موسي کاظم (ع) سره منسوب روايت د تقيې له مخې ؤ، ځکه چې د معلي حديث په هغو چارو باندې مشتمل دے چې د تقيې موارد دي ( لکه چې وې فرمايل: عجميانو د نوروز عظمت او احترام وساتۀ خو تاسو عربانو هغه تباه کړ، يا د امام مهدي (ع) د مسئلې مطرح کول وغېره....) له دې امله د اهلبېتو د غېر پېروکارو په ښارونو کښې د خلفاؤ په زمانه کښې د تبرک په توګه د نوروز نمانځنه د تقيې په دليل نه ترسره کېده، يا دا چې له هغه نوروز نه چې د معلي بن خنيس په حديث کښې راغلے دے له هغه نوروز نه غېر نوروز وي چې د امام موسی کاظم (ع) په حديث کښې راغلے دے. (١٤)



د ليکوال وضاحت

زمونږ په ټولنه کښې نوروز له پخوا راهسې دوه اړخه لري، يو مثبت اړخ او يو منفي اړخ او له پخوا راهسې د نوروز په اړه دوه ډوله چلند شوے دے او کيږي. ځېنو د هغۀ منفي اړخونه، خرافي او بې بنياده مراسم، اسراف، سرمستي او شهوت پرستي خپله کړې ده او په دې بهانه په دغو ورځو کښې زيات ګناهونه او فسادونه رامنځته کيږي او په قطعي توګه له دې زاويې څخه به نوروز نه يوازې بختور او مبارک نۀ وي بلکې نامبارک، سپېرۀ، پليد او د منکراتو او فحشاؤ يوه ذريعه ګرځي او له دې امله د غندلو وړ دے او د هر عاقل له نظره نۀ ستائنېدونکے دے او د د علماؤ په روياتو او ګفتارو کښې چې يې د جاهليت د دوران له چارو څخه ګڼلے دے د دا ډول منفي چارو په وجه دے. خو هغه روايتونه چې د نوروز د ستائېلو بيانوونکي دي او د هغو په بنياد سترو علماؤ او مراجعو لخوا نېکمرغه بيان شوے دے هغو مثبتو مراسمو او ګټورو اړخونو ته د پاملرنې په دليل دے چې په نوروز کښې ترسره کيږي.، لکه پاکيزګي او صفائي، نوې جامې اغوستل، د موسم او طبيعت له بدلونونو سره قدم په قدم تګ، په ځان کښې بدلون راوستل، په سپرلي کښې د شينکي له ټوکېدو څخه د خداے پېژندنې او قيامت پېژندنې درس حاصلول او دا چې ګويا په رښتيا زمکې او وخت، اونو، هوا او فضا ټولو په پسرليزې تازګۍ او خوشحالۍ سره جشن کړے دے او هر يو په خپله ژبه د نوروز د ستائېنې او خوشحالۍ او د سپرلي د آغاز خبرې کوي او مبارکي وائي. له دې امله له پسرليزې وږمې، د اونو له غوټيو، د زمکې له ژوندۍ کېدو، او د بوټو د تېغو او سترګو له راوېستلو سره قدم په قدم تګ او د دې په ترڅ کښې صله رحم، له يو بل سره ليدل کتل، د کورونو صفا کول او دوړې داړې څنډل، د پاکۍ او روغتيائي اصولو خيال ساتنه، د هغو کسانو روغه جوړه چې له مودو مودو راهسې له يو بل سره مخالفت او بدي لري يو لړ مثبت اړخونه دي چې هر يو عاقل يې خوښوي.



نوروز د طبيعت بيا رابرسېره کېدنه

نوروز د سپرلي د موسم وړومبنۍ ورځ ده، د کال د موسمونو تر ټولو وړومبۍ شنه ورځ ده، د زمکې د ژوندۍ کېدنې، غوړېدنې او د پسرليزې زړۀ راښکونکې وږمې چليدنې او د مارغانو د چغار سريزه ده، په سپرلي کښې ټول څيزونه د خوشحالۍ او تازګۍ ښودونکي دي او حتی د سپرلي شفا ورکوونکے باد د تازه ژوند زېرے ورکوي.لکه خوشحال بابا وائي:

د نوروز منت په باغ دے په صحرا هم

نوراني يې شه له فېضه هغه دا هم

چې په باغ کښې رنګا رنګ ګلونه وا شي

غنيمت ده ګلونو تماشا هم

لخلخې د نوبهار په هر مشام ځي

ګلدستې يې څنډوي پېر وبرنا هم

د ګلونو هار په غاړه د دلبرو

شرموي لعل و ياقوت لولو لالا هم

د معشوقو په زلفينو کښې ځاے وکا

ښائسته ګلونه پاس په اوربل لاهم

ارغوان که بنفشه که شقائق دي

زېبائي لري يو ځاے جدا جدا هم

په هر ګل باندې ټټر مږي بلبلې

بيا له شومه په هوا کاندي نوا هم

د هر ګل په مخ چې سر کېږدي بلبله

پرې غلطان غلطان راځي باد صبا هم

په ګلزار پسې بلبله دل کباب ده

په ارمان يې ځګر خون دے د مېنا هم

که خوشحال د يار وصال په دنيا مومي

تمامي دنيا ترې ځار شه ما فيها هم



سپرلے د خداے پېژندنې او قيامت پېژندنې او د بدلون، ودې او تکامل درس دے، که انسانان له دې ښکلي طبيعت څخه درس زده کړي نو په حقيقت کښې يې د قيامت ( بيا راژوندي کېدو) په ورځ باندې د اعتقاد زده کړے دے. په داسې صورت کښې پکار دي د داسې د رابرسېره کېدو او بعثت سريزه يوه لويه او اعلي ورځ ونوموو او جشن پرې وکړو. که د نوروز د مراسمو بنياد په دې کېښودل شي او انسانان خپل ځان د نوروز د دعا له محتوا سره يو قدم او يو اواز کړي چې د بدلون بيانوونکې او توحيد نغمه ده. چې وائي:



يــــا مُقــَــلِّبَ الْقُلــــوبِ وَالاْ َبْصار

اے د زړونو او سترګو بدلوونکي خدايه!

يا مــُــــــدَبـــِّـــرُ الَّيـْـــلِ وَالنـَّـهار

اے د شپې او ورځې تدبيروونکي خدايه!

يــا مُحَـوِّلُ الْحَــوْلِ وَ الْاَحــْــوال

اے د حال او احــــوالو بدلونکي خدايه!

حَـــوِّلْ حـالَنا اِلَی اَحْسَنِ الْحال

زمونږ حــال په ښه حـال باندې بدل کړه

نو د نوروز ورځ په داسې فکر او عقيدې سره د نمانځونکو لپاره ګټوره ده. هغه کسان چې د توحيد حقيقي خوند يې څکلے دے نو د سپرلي د موسم د شروع کېدو په زړۀ پورې او له خوشحالۍ نه په ډکو ورځو کښې له اهلبېتو امامانو (ع) څخه په پېروۍ د قران مجيد د دا ډول ايتونه تلاوت کوي لکه چې فرمائي:

إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَاخْتِلاَفِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لآيَاتٍ لِّأُوْلِي الألْبَابِ (١٦) (( په تحقيق سره د اسمانونو او زمکې په خلقت او شپې او ورځې په تګ راتګ کښې په قطعي توګه د عقل او فکر د خاوندانو لپاره نښې نښانې دي .))

هر کله چې د نوروز په مراسمو کښې انسان د دا ډول رغوونکو او خوندورو مفاهيمو په لټه کښې وي په قطعي توګه داسې ورځ مبارکه ده، خو که له دې ورځو څخه ناوړه استفاده وشي او د رغوونکو مراسمو په ځاے خرافاتو ته مخه کړي لکه چهارشنبه سوري ( چې پکښې خلق پټاخې او بارودونه په لارو کوڅو کښې ډزوي چې پکښې په ګڼ شمېر خلق مړۀ يا زخميان کيږي ) يا د ديارلسمې بدر په نامه بې بندوبارۍ او د فال ګوش په نامه يو پخواني رسم چې پکښې به خلقو د يو بل د کور ورونو ته غوږونه اېښودل او خبرې به يې اورېدې په شان مراسم څرګنده ده چې باطل ګروهنه، او چټي او بې بنيادو چارو ته مخه کونه انسان بې محتوا کوي، او د نوروز ورځ په چټي چارو سره ککړول له عقلمندۍ څخه لرې چاره ده او پکار دي په دغو مراسمو باندې د بطلان کرښه رکښکل شي.

لکه کله چې اسلام ظهور وکړ نو د جاهليت په دوران کښې داسې مراسمو شتون لرۀ چې اکثر يې د عقل، منطق او وجدان په خلاف وو نو په هغو ټولو باندې د بطلان کرښه راکښلې شو خو داسې مراسم هم موجود وو لکه په څلورو مياشتو زبرګې، ميانه، لوے اختر او د امامانو ( محرم ) په مياشتو کښې د جنګ جګړو نه کول چې يو امن امان لرونکے رسم دے تائيد کړې شول، همدا رنګ د لوڼو مړۀ کول او ژوندي ښخول مردود کار وګڼلې شو خو د انسان د وژلو د خون بها چې سل اوښان ورکول وو تائيد کړې شو.

نوروز د اهلبېتو امامانو لخوا ستائېل شوے او مبارک ؤ او يوازې په ايرانيانو پورې محدود نۀ دے بلکې د ټولو مسلمانانو لپاره د جشن او غوړېدنې ورځ ده، په دې شرط سره چې له صحيح او رغوونکو مراسمو سره مل وي او پکښې له هر ډول باطلو افکارو او ګناهونو څخه ډډه وشي. نو په داسې صورت کښې حتی که ورته د اختر نوم هم ورکړې شي په دې دليل چې امام علي (ع) فرمائي: ((كل يوم لايعصى الله فيه فهو عيد; )) (١٧) (( يعنې هره هغه ورځ د اختر ورځ ده چې پکښې ګناه ونشي. ))



----------------------------------------------------------------------------------

يادښتونه

(١٢) رشيد الدين ابن شهر آشوب طبرسى, مناقب آل ابى طالب, ج4, ص318و319.

(١٣) محمد حسن رحيميان, در سايه آفتاب, ص228 و 227.

(١٤) على رضا برازش, المعجم المفهرس لالفاظ احاديث بحارالانوار, ج26, ص19702.

(١٥) علامه مجلسى, بحار, ج59, ص100 و 101.

(١٦) آل عمران (3) آيه 190.

(١٧) سيد رضى, نهج البلاغه, حكمت 428.

يادونه کوو چې د نوروز په اړه مو دا دويمه برخه په تېره ګڼه کښې خپره نۀ کړه بخښنه غواړو

نوروز د اسلام له نظره

محمد محمدي اشتهاردي



د خداے د ګران رسول (ص) له پاکو اهلبېتو څخه حضرت امام جعفر صادق (ع)فرمائي: (( نوروز هغه ورځ ده چې خداے پاک له خپلو بندګانو نه ژمنه واخېسته چې يوازې د يو خداے پرستش په کوي او د هغۀ لپاره به سارے او شريک نۀ ګرځوي، او د خداے پاک په رسولانو، حجتونو او امامانو عليهم السلام باندې به ايمان راوړي، او هغه ورځ ده چې د حضرت نوح (ع) کشتۍ د جودي په غرۀ باندې کښېناستېده. )) او همدا رنګ له هغه حضرت (ع) نه نقل شوي دي چې يې وفرمايل: (( نوروز هغه ورځ ده چې حضرت ابرراهيم خليل الله (ع) د خپل قوم د خلقو چې د جشن په مراسمو کښې د ګډون لپراه له ښار نه بهر تلي وو بتان مات ګوډ کړل.

اشاره: د دين له نظره پسرلے يوه موقع ده چې انسان د خلقت په راز او د سپرلي په مقام کښې غور او فکر وکړي. د نړۍ د نورو ځينو سيمو په شان زمونږ د وطن خلق هم د نوروز جشن نمانځي او يو بل ته د تازه او شين پسرلي مبارکي وائي. نو اوس دا کتل پکار دي چې ايا د اسلام له نظره داسې يوه ورځ اختر دے؟ او په دې ورځ د مسلمانانو کردار څه ډول پکار دے؟

په دې موقع غواړو چې د دې موضوع څېړنه وکړو او په مقام او حېثيت باندې يې د اسلام او د معصومو امامانو له نظره بحث وکړو؟

نوروز له اسلام نه مخکښې

له اسلام نه مخکښې د پسرلي ورځ به د اختر او جشن ورځ ګڼل کېده او ورته به يې لرغونے اختر ويلو. د ځينو له نظره تر ټولو وړومبنے کس چې د نوروز قدرونه او ستائېنه يې وکړه او هغه ورځ يې ملي اختر وګڼۀ جمشېد باچا ؤ(١) جمشېد په ټوله دنيا تسلط پېدا کړ او د ايران ملک يې اباد کړ او د کارونو او چارو اسباب د هغۀ لپاره په نوروز کښې تکميل او موزون وګرځېدل. له همدې امله دا ورځ د عجمو د کال شروع وګرځېده.(٢)

د تهمورث زوے جشېد د ايران له تاريخ نه مخکښې يعنې له مادانو نه آګاهو له افسانه اي باچايانو څخه دے. په کومه ورځ چې هغه د باچائۍ په تخت باندې کښېناست نو هغه د پسرلي وړومبۍ ورځ وه چې نوروز وبللې شوه او په دغه ورځ باندې جشن ونمانځل شو. جمشېد تر اوږدې مودې پورې باچائي وکړه ان تردې چې مغروره شو او ځان يې د نړۍ خداے وبالۀ. بالاخره ضحاک د خلقو په ملګرتيا او مرستې سره هغه له تخت نه کوز کړ او يوه ورځ يې د چين د سمندر غاړې ته هغه وليد او په اره باندې يې دوه ټوټې کړ (٣) او د هغۀ د باچائۍ غوښتنې ژوند ته يې خاتمه ورکړه.

د يو روايت له مخې د خداے د ګران رسول (ص) پاک نمسي حضرت امام جعفر صادق (ع) وفرمايل: (((( نوروز هغه ورځ ده چې خداے پاک له خپلو بندګانو نه ژمنه واخېسته چې يوازې د يو خداے پرستش په کوي او د هغۀ لپاره به سارے او شريک نۀ ګرځوي، او د خداے پاک په رسولانو، حجتونو او امامانو عليهم السلام باندې به ايمان راوړي، او هغه ورځ ده چې د حضرت نوح (ع) کشتۍ د جودي په غرۀ باندې کښېناستېده. )) (٤) او همدا رنګ له هغه حضرت (ع) نه نقل شوي دي چې يې وفرمايل: (( نوروز هغه ورځ ده چې حضرت ابرراهيم خليل الله (ع) د خپل قوم د خلقو چې د جشن په مراسمو کښې د ګډون لپراه له ښار نه بهر تلي وو بتان مات ګوډ کړل.(٥)

مجوسيانو به هم له پخوا څخه نوروز ته اهميت ورکوۀ او په دغه ورځ به يې يو بل ته مبارکي ويله او يو بل ته به يې ډالۍ او تحفې تحائف لېږل. همدا رنګ ويل شوي دي چې د حضرت امام علي (ع) د خلافت په زمانه کښې مجوسيانو د سپينو زر څو لوښي چې پکښې يې شکرې اچولې وې په نوروز کښې هغه حضرت ته ډالۍ ولېږله، هغه حضرت د هغوي ډالۍ قبوله کړه او شکره يې په خپلو دوستانو کښې ووېشله او هغه لوښي يې د جزيې ( اسلامي ټېکس ) په توګه قبول کړل (٦)

د امام جعفر صادق (ع) د همدغه روايت له مخې له اسلام نه مخکښې د خداے پاک په حکم د بني اسرائيلو د زرګونو کسانو د ژوندې کېدلو حېرانوونکې پېښه چې د قران مجيد د سورۀ بقرې په ٢٤٣ مبارک ايت کښې ورته اشاره شوې ده په نوروز کښې رامنځته شوې ده (٧) چې د شام په يو ښار کښې د طاعون بيمارۍ د خپرېدو له کبله زيات شمېر کسان مړۀ شول. دا بيماري په حقيقت کښې د هغوي لپاره د خداے پاک لخوا يوه سزا وه ځکه چې د الهي استازي هغوي له دښمن سره د جهاد لپاره رابللي وو خو هغوي سر غړونه کړې وه په دې منځومان کښې په زرګونو ( د ځينو روايتونو له مخې لس زره، يا اويا زره يا اتيا زره کسان ) له طاعون څخه د تېښتې په بهانه له ښار نه بهر شول او له تېښتې وروسته يې په ځان کښې د قدرت او خپلواکۍ احساس وکړ او په الهي ارادې باندې په سترګو پټولو او طبيعي عواملو ته د اميد د سترګو په نيولو سره په غرور کښې مبتلا شول. خداے پاک هغوي هم په هم هغه بيابان کښې په هم هغې بيمارۍ سره هلاک کړل. کلونه تېر شول او د بني اسرائيلو يو پېغمبر حضرت حزقيل (ع) له هغه ځاے سره تېرېدۀ نو له پاک ربه يې وغوښتل چې هغوي بيا راژوندي کړي. خداے پاک د هغۀ دعا قبوله کړه نو په کومه ورځ چې هغوي بيا راژوندي شول د نوروز ورځ وه. (٨)

له دغو ټولو مطالبو څخه دا معلوميږي چې نوروز له اسلام نه مخکښې هم يوه د احترام وړ او خاصه ورځ وه او په دغه ورځ د ځينو پېښو رامنتځته کېدل چې غالباً مثبتې پېښې وې د دې ورځې اهميت او شهرت نور هم زيات شو.

له اسلام نه پس د نوروز نمانځنه

د ځينو روايتونو له مخې له اسلام نه پس هم د دې ورځې قدرونه شوې ده. همدا رنګ يو لړ مهمې پېښې هم د دې ورځې د عظمت او احترام د زياتېدو سبب شوې.

له امام جعفر صادق (ع) څخه د معلي بن خنېس (٩) په حديث کښې چې علامه مجلسي وائي په متعبرو کتابونو کښې يې ليدلے دے له اسلام نه پس په نوروز کښې څو سترو سترو پېښو ته اشاره شوې ده، منجمله:

(( و هو اليوم الذى نزل فيه جبرئيل على النبى(ص), و هو اليوم الذى حمل فيه رسول الله(ص) اميرالمومنين(ع) على منكبه حتى رمى اصنام قريش من فوق البيت الحرام فهشمها, و كذلك ابراهيم, و هو اليوم الذى امر النبى اصحابه ان يبايعوا عليا بامره المومنين, و هو اليوم الذى وجه النبى عليا(ع) الى وادى الجن يإخذ عليهم البيعه له, و هو اليوم الذى بويع لاميرالمومنين(ع) فيه البيعه الثانيه, و هو اليوم الذى ظفر فيه باهل النهروان, و قتل ذوالثديه, و هو اليوم الذى يظهر فيه قائمنا و ولاه الامر و هو اليوم الذى يظفر فيه قائمنا بالدجال, فيصلبه على كناسه الكوفه, و ما من يوم نيروز, الا و نحن نتوقع فيه الفرج, لانه من ايامنا و ايام شيعتنا, حفظته العجم, و ضيعتموه إنتم; ((

نوروز هغه ورځ ده چې:

١- په دې ورځ حضرت جبرائيل (ع) د خداے په ګران رسول (ص) باندې نازل شو.

٢- په دې ورځ د خداے ګران رسول (ص) حضرت امام علي (ع) په خپلو اوږو اوچت کړو چې امام علي (ع) د قرېشو بتان د خانه کعبې له بالا خانې څخه لاندې راوغورزوي، همدارنګ حضرت ابراهيم (ع) هم په دې ورځ بتان مات کړل.

٣- په دې ورځ د خداے ګران رسول (ص) خپلو صحابه کرامو (رض) ته حکم ورکړ چې د غدير په ورځ ( چې د نوروز ورځ هم وه ) له امام علي (ع) سره د اميرالمومنين په توګه بيعت وکړي.

(لکه حـمزه بابا (رح) هم وائی:

واقعـــــه چې د غـــــديـــــر شوه پــــه نوروز کښې

پکښې شته دی لوی حکمت که څوک پوهيږي

کـــــــــه غنچــــې د نبــــــوت پـــــامـــــالـــــوې شی

هــــــر ســــــاعت بــــه نــــوې نـــــوې پېـــدا کيږي

او په يو بل ځای کښې وائی:

د مَنْْ کُنْتُ فــــرمان وشــو په کـــوم وخت کښې

په دې وخت کښې چې نوروز د کال ځواني وه

امــــــامت بـــــه يــــــې مـــــــدام ګلـــــونه ســـپړي

سلســــله يـــــې د فــــېضونــــــو لا فـــــانــــــي ده )



٤- د خداے ګران رسول (ص) حضرت علي (ع) د پېريانو وادۍ ته ولېږۀ چې له پېريانو څخه د اسلام د قبلولو او د پېغمبر اکرم (ص) د منلو بيعت واخلي.

٥- په دې ورځ خلقو يو ځل بيا د څلورم خليفه په توګه بيعت وکړ.

٦- په دې ورځ حضرت علي (ع) د خپل خلافت په دور کښې د نهروان په جنګ کښې په خوارجو باندې کامياب شو. او د خوارجو سرغنه مخدج ذوالثديه يې ووژۀ.

٧- په دې ورځ به زمونږ قائم حضرت امام مهدي (ع) ظهور کوي.

٨- په دې ورځ به امام مهدي (ع) د زمانې په خود سره طاغوت دجال باندې بريالے کيږي او هغه به د کوفې په کناسه مېدان کښې په دار ځوړندوي.

٩- هيڅ يو نوروز په مونږ (اهلبېتو) نۀ تېريږي مګر دا چې مونږ په دغه ورځ د قائم (ع) د ظهور هيله لرو، ځکه چې دغه ورځ زمونږ او زمونږ د پېروکارو له ورځو څخه ده، عجميانو د دې ورځې خيال وساتلو خو تاسوعربانو دغه ورځ تباه کړه. (١٠)

لکه چې وويل شول د اسلام له څرګندېدو نه پس ډېرو سترو سترو پېښو په رامنتځته کېدو سره د نوروز د نمانځلو عظمت نور هم زيات شوے دے.

شېخ طوسي (رح) ( وفات ٤٦٠ هـ ق ) په المصباح المتهجد کتاب کښې له معلي بن خنيس نه روايت کوي چې امام جعفر صادق (ع) وفرمايل: (( هر کله چې نوروز راورسي نو پدغه ورځ غسل وکړه او پاک او پاکيزه جامې واچوه او په ښو عطرو سره ځان خوشبويه کړه او په دغه ورځ روژه ونيسه، او د نفلونو نمونځونو نه پس او د ماسپښين او مازيګر له نمونځونو نه پس د نوروز د نمونځ په نيت دوه نمونځونه دوه رکعتي ادا کړه. په وړومبي نمونځ کښې په اول رکعت کښې له سورۀ فاتحې نه پس لس ځل سورۀ قدر او په دويم رکعت کښې له حمد نه پس لس ځل سورۀ کافرون ولوله او په دويم نمونځ کښې په اول رکعت کښې له سورۀ فاتحې نه پس لس ځل سورۀ توحيد او په دويم رکعت کښې له سورۀ فاتحې نه پس

لس ځل سورۀ ناس او سورۀ فلق ولوله او له نمونځ نه پس د شکر سجده ادا کړه او په دې سجده کښې دا لاندې دعا ولوله چې په داسې صورت کښې که د پنځوسو کالو ( يا پنځوکالو) ګناهونه (که په شرائطو سره وي ) خداے پاک به يې درته وبخښي. دعا په دا ډول ده:

((اللهم صل على محمد و آل محمد, الاوصيإ المرضيين, و على ارواحهم و اجسادهم ..... (دا دعا په تفصيل سره په مفاتيح الجنان کتاب کښې وګورئ )

په نوروز کښې د دعا دا برخه ډېره لولئ: ((يا ذاالجلال والاكرام))



دامام موسی کاظم (ع) د يو حديث نقل

محدث علامه طبرسي ( وفات ٥٨٨ هـ ق ) په مناقب کتاب کښې روايت نقلوي چې دويم عباسي خليفه منصور دوانيقي له امام موسي کاظم (ع) څخه وغوښتل چښې د نوروز په ورځ دې د جشن په مجلس کښې حاضر وي او هغه ډالۍ او تحفې چې خلق راوړي هغه دې قبولې کړي. امام د عباسي خليفه دغه غوښتنه رد کړه او وې فرمايل:



((انى قد فتشت الاخبار عن جدى رسول الله(ص) فلم اجد لهذا العيد خبرا, و انه سنه للفرس و محاها الاسلام, و معاذ الله ان نحيى ما محاه الاسلام، يعنې هغه ټول اخبار چې له نيکۀ حضرت رسول الله (ص) نه رارسېدلي دي ومې څېړل هيڅ خبر مې په دې اړه ونۀ موندۀ، دا اختر د پارسيانو سنت دےـ،اسلام هغه محو کړ، زۀ پناه غواړم په خداے سره له دې نه چې يو څيز چې اسلام هغه محو کړے وي او زۀ هغه ژوندے کړم. )) منصور وويل: (( زۀ دا مراسم د سياست او د فوځيانو د چارو د تدبيرولو لپاره ترسره کوم، ستا دې په خداے قسم وي چې په دې مراسمو کښې ګډون وکړه.امام مجبوراً په دغه مجلس کښې ګډون وکړ. اميران، قوماندانان، سرداران ، فوځيان او خلق به د هغه حضرت خدمت ته حاضرېدل او مبارکي به يې ويله او خپلې تحفې او ډالۍ به يې راوړلې. د منصور خادم هلته موجود ؤ او هغه ډالۍ به يې کتلې. په وروستيو شېبو کښې يو بوډا سړے داخل شو او امام ته يې عرض وکړ: (( اے د رسول الله (ص) د لور بي بي زويه! زۀ يو تنګ لاسے فقير يم نو ځکه مې څه څيز نه لرۀ چې مې درته ډالۍ رواړې وې خو غواړم هغه درې بېته شعرونه چې نيکۀ مې ستا د نيکۀ حضرت امام حسېن (ع) په وير کښې ويلي دي تا ته ډالۍ کړم او هغه درې بېتونه داسې دي:

عجبت لمصقول علاك فرنده

يوم الهياج و قد علاك غبار

و لاسهم نفذتك دون حرائر

يدعون جدك والدموع غزار

الا تقضقضت السهام و عاقها

عن جسمك الاجلال والاكبار;

(( يعنې حېران او پرېشان يم په هغو وېستلو تورو چې تېرۀ پلکونه يې د عاشورې په معرکه کښې ستا له دوړو په ډک بدن باندې راپرېوتل او حېران او پرېشان يم په هغو غشو باندې د حرم د مېرمنو د سترګو په وړاندې ستا په بدن باندې اورېدل په داسې حال کښې چې هغوي ستا نيکۀ د مدد لپاره رابلۀ او د اوښکو سېلاب يې له سترګو نه روان ؤ. ولې د هغو غشو اوازونه ستا له مقدس او اوچت وجود څخه خوارۀ وارۀ نۀ شول؟))

امام موسی کاظم (ع) هغۀ ته وفرمايل: ستا ډالۍ مې قبوله کړه خداے پاک دې برکتونه په برخه کړه. بيا امام خادم ته وفرمايل: خپل مشر (منصور) ته دې ورشه او د دې ټولو ډاليو او تحفو په اړه ورته رپوټ ورکړه او ورنه پوښتنه وکړه چې ورسره څه وکړم؟ خادم هم هغه شان وکړل او بيا د امام خدمت ته راستون شو او وې ويل: منصور وائي: چې دغه ټولې تحفې او ډالۍ مې تا ته وبخښلې او اختيار يې له تا سره دے. دغه وخت امام هغه ټولې ډالۍ او تحفې هغه بوډا سړي ته وبخښلې. (١١)

په دا ډول امام موسی کاظم (ع) هم منصور او د هغۀ درباريانو ته وښودله چې مونږ د دنيا په ډاليو ټپاليو او پړق پړوق پورې زړۀ نۀ دے تړلے او هم يې هغه د اهلبېتو پېروکار عاجز بوډا سړے خوشحال کړ چې د يو طاغوت ( منصور) په ماڼۍ کښې يې ظالمانو او زورورو سره د مبارزې د سېمبول او د اسلام د ستر اتل امام حسېن (ع) ياد او خاطره راژوندۍ کړه او په دا ډول هغه بوډا په داسې يوه ورځ د امام حسېن (ع) د مظلوميت په بيانولو سره د هر وخت ظالمان او طاغوتيان وغندل.

__________________________________________________________________________________

يادښتونه

(١) آقا محمد مقدس اصفهانى, الاوائل, ص584.

(٢) علامه مجلسى, بحار, ج59, ص141.

(٣)د دائره المعارف يا فرهنگ او هنر يو شمېر پوهان او دانشوران, ص1260.

(٤) بحار, ج59, ص92 و ج;11 ص342.

(٥) بحار, ج12, ص43. (د نمرود په دور کښې د حضرت ابراهيم (ع) په لاسو د بتانو ماتول په سوره انبيإ,آيه58کښې راغلي دي (٦) علامه مجلسى, بحار, ج41, ص118.

(٧) هماغه, ج59, ص92.

(٨) علامه طبرسى, تفسير مجمع البيان, تفسير قرطبى او آلوسى, تفسير روح البيان, د سورۀ بقره.د ٢٤٣ ايت په ترڅ کښې

(٩) معلى بن خنيس د امام صادق(ع) له مينه والو څخه ؤ, ارواښاد شيخ طوسى د هغۀ په شان کښې ليکي: ((و كان محمودا عنده و مضى على منهاجه; معلى, د امام صادق(ع) په نزد يو ستائېلے شوے کس ؤ او په داسې حال کښې چې د امام جعفر صادق (ع) پېروکار ؤ له دنيا نه يې سترګې پټې کړې او ارواښاد شېخ بهائي يې په حقله وائي, الحق ان معلى بن خنيس, ممدوح جدا; حق خبره دا ده چې معلي بن خنيس په حقيقت کښې د ستائېنې وړ دے ( عللامه علياري بهجه الامال ج ٧ ص ٤٨ ) د ويلو ده چې د وړومبني عباسي خليفه عبدالله سفاح په فرمان د مدينې ولسوال داوود بن علي معلي بن خنيس ونيوۀ او ورته يې وويل چې ما ته د امام جعفر صادق (ع) د پېروکارو فهرست راکړه خو معلي ورته د هغوي نومونه و نۀ ښودل او په ډاګه يې ورته وويل چې که دغه کسان زما تر پښو لاندې وي نو خپل قدم به اوچت نکړم، نو د داوود په حکم ترې سر پرې کړې شو او تنه يې په دار ځوړنده کړې شو. کله چې امام جعفر صادق (ع) د هغۀ له شهادت نه خبر شو نو وې فرمايل: (( زۀ به په قطعې توګه په داؤد باندې لعنت ووايم )) امام جعفر صادق (ع) په نمونځ باندې مشغول شو او لا سر يې له سجدې نه نۀ ؤ اوچت کړے چې د ژړا انګوله چغې شوې او خلقو وويل چې داؤد بن علي له دنيا لاړ. ( اصول کافي , ج1, ص512 و 513.)

همدا رنګ راغلي دي چې امام جعفر صادق (ع) د معلي د قتلولو په وجه په علي بن داؤد باندې نيوکه وکړه او وې فرمايل: ((قتلت رجلا من إهل الجنه; يعنې تا يو جنتي سړے ووژلو.)) (علامه عليارى, بهجه الامال, ج7,ص48)

(١٠) علامه مجلسى, بحار, ج59, ص92.

(١١) شيخ طوسى, مصباح المتهجد, ج2, ص;591 محدث قمى, مفاتيح الجنان, اعمال اول ماه او نوروز.

Monday, February 28, 2011

نه به ته يې نه به زه يم ♣

♣ نه به ته يې نه به زه يم ♣

يوه ورځ به دا جهان وي نه به ته يې نه زه يم
هم به مځکه هم آسمان وي نه به ته يې نه به زه يم

سيپن لاسونه د ساقي به ګرځوي پيالې د مُلو
سره جمع به ياران وي نه به ته يې نه به زه يم

د پانوس لمبې به سوځي بې فرياده وزرونه
بل محفل نور به رندان وي نه به ته يې نه به زه يم

تور لښکر به د اغيارو څوک په تور د مينې وژني
بل منصور بل به ايمان وي نه به ته يې نه به زه يم

د باطل نمرود به اور وي د حق چيغې شوروي
څوک خليل به ور روان وي نه به ته يې نه به زه يم

لا چښي به په خلوت کې غلي غلي شرابونه
ريا کار به زاهدان وي نه به ته يې نه به زه يم

څوک به ناڅي څوک به خاندي څوک به مات وي تر غم لاندې
هم ساحل هم به توپان وي نه به ته يې نه به زه يم

بازاري مينې به پلوري اشارې دبورو سترګو
ګناهکار به عاشقان وي نه به ته يې نه به زه يم

له شهبازه به را اوري "جهاني" ستا غزلونه
ستا دمينې به داستان وي نه به ته يې نه به زه يم

د خلکو خولې نه تړلي کيږي ♣

♣ د خلکو خولې نه تړلي کيږي ♣

............ يــــو ســــړی وو خــــــپله ښځه ورسره وه
......................... دی پــــياده ښځه پر خره باندې سپره وه
............ د مــــېړه او دمـــــېرمـــــني مــــرکــــــه وه
......................... څـــــه غيبت وو څه صفت کيسه توده وه
............ څـــــــه له يوڼو څه له خواښې په ګيله وه
......................... څه يې نورې کيسې کړې لاره اوږده وه
............ پــــر سړي بـــاندې مېرمن وه ډېره ګرانه
......................... يـــــوه ورځ يــــــې ستړی نه سو له بيانه
............ چېرتــــــه نــــاسته وه ټولۍ د بېکارانو
......................... مسافر تـــــــه يــــې سو پــــام د ظالمانو
............ ويـــــل ګــــــورئ دا بې شرمه بې غيرته
......................... دی پيـــاده ځي پر خره ناسته ده عورته
............ دا وطــن بـــــه لــــــــه بې ننګو خرابيږي
......................... نــــه لــــه خلکو نه له قوم څخه شرميږي
............ نـــــــه معلوم دئ ورتــــــه قدر د مېړونو
......................... نــــــه بــــــېريـــــــږي د عالم د پېغورونو
............ د مېـــــړه مقام کتــــــاب دی ذکــــر کړئ
......................... خدای پـــــخپله پــــــه قران کي پېژندلئ
............ کــموي دمـــــــړو قـــــدر بـــې ننګان دي
......................... دا بې قومـــــــه دا بې پلاره ناکسان دي
............ سړي واورېـــدې د ډلي سپکي سپوري
......................... لا تـــر غوږ يې سوې يو څو خبري نوري
............ ويــــل ښځي تــــه پــــياده سه زه سپرېږم
......................... ددې خلــــکو لـــــه پــــېغور څخه بېرېږم
............ چي لــــه کلي څخه ووتـــو دبـــــانـــــدي
......................... زه پيـــــــاده ځم ته سپره له ما دوړانـدي
............ چي پــــياده ښځه روانه سړی سپور سو
......................... پــــــه يوه ګړي کي جوړ ورته پېغور سو
............ ويل وګورئ ظالم چي پر خره سپور دئ
......................... په مزلو يې ښځه مړه کړه مخ يې تور دئ
............ جګه ونـــــــه سور يې مخ دئ اوږې پلني
......................... پـــــه مړانـــــه کـي کمزورئ تــــر مېرمني
............ مور او پـــلار دا خـــېټور دئ نـــــازولـئ
......................... پـــه خواري يـــې د لمر مخ نه دئ ليدلـئ
............ دا لـــه خدايــــــه نه شرميږي ظـالمان دي
......................... په بيابان کي ګيدړان د کور زمريان دي
............ چي پـــه کور کي وي لوی سـوي نازولي
......................... دوی سپـــاره ښځي پياده ور سـره ځغلي
............ هـــمېشه د بل پــــه لاس پـه نس ماړه دي
......................... نــه دجنګ دي نه د ننګ تـيار خواره دي
............ چـــي ســـــړي خبري واورېدې حيران سو
......................... سمــدستي له خره را کښته سو روان سو
............ خـــــر د مــــــــخه دوی تر شا وهل مزلونه
......................... ويــــل ګوندي اوس به کم سي پېغورونه
............ لا يــــــې شـــــــل قدمــــــه نه وه اخيستلي
......................... لا دکــــــلي مــنځ تــــه نـــه وه رسېــــــدلي
............ چــــي تـــر غوږ يې سول د خلکو اوازونه
......................... د هلــــکانـــــو د لـــــويـــــانو ريشخندونه
............ دا ســــړی او ښــــځه دواړه لېــــونيان دي
......................... خــــر دمــــــخه دوی پياده پسې روان دي
............ کـــــه پـــه پښو يې دئ دا اوږد مزل وهلئ
......................... نــــــو يـــــــې خـــــر د څــــه دپاره رانيولئ
............ پــــه خنـــــــدا يــــــــوه را ږغ کړله ځوانانو
......................... لــــــــــــه عـــــــالمـــــــه بـــــــې خبره هلکانو
............ دغـــــه خر يــــې هم ملـــــګرئ هم رهبر دئ
......................... پــــه دښتــو کي لار ښودونکئ د سفر دئ
............ دوی لـــه خـــره ســــره روان ورسره مله دي
......................... کـــه دا خــــر ور سره نه وي دوی ړانده دي
............ هم مـــــــېړه هم يې مېرمن پر دې سلا سول
......................... لــــــــه ناکام څخه سپاره د خره پر شا سول
............ بـــيا لـــه سره يې شروع خپلي کيسې کړې
......................... ور پــــه زړه يــــې تــيري تيري خاطرې کړې
............ ورپـــياد يـــــې کـــــړل د خلکو ريشخندونه
......................... پــــــــر هر موړ باندي ښکنځل او پېغورونه
............ چي نــــــاڅاپـــــــه يــــوې ډلــــــي د ځـوانانو
......................... لـــــــه عــــــــالمــــــــه بـــــــېخبره بـــــېکارانو
............ ويــل وګــــــورئ دا څــــونــــــــه ظـالمان دي
......................... پـــر يــــوه خــــره سـپاره دوه تــــنه لويان دي
............ نــــه زړه ســــوی لـــــري دا خلـک نه زوريږي
......................... نــــه لـــــه خدای نـــــه له عـذاب څخه بېريږي
............ نـــــــه يې شـــــرم لــــــه مخلوقــــه د دنيا سته
......................... نـــــه پـــــه زړه کي يـــــې څه وېره د عقبا سته
............ کــــه هر څو يې ځان لــــه موږ څخه پردی دئ
......................... کـــــه حيوان دئ ژبـــــه نــــــــه لري ګنګی دئ
............ خــــو د خـــــدای لــــــه قهره هم بېره په کار ده
......................... يــــــوه ورځ د ټــــولــــو خلکو ګـــور ته لار ده
............ پــر حيــــــوان باندي چا ايښئ دومره بار دئ
......................... خدای تــــه وګورئ يو څه انصاف په کار دئ
............ پــــه قيـــامت بـــــه راژوندی دغه حيوان سي
......................... سمدستي بـــــــه د خاونــــد پر لور روان سي
............ دی به ځغلي خر به جګ ور باندي سپور وي
......................... پــــه اوږو بــــه ســـــا شړي مخ به يې تور وي
............ لــــه مېـــــړه لـــــه ښځي ورکــــه سولــــــه لاره
......................... هم لـــــه خره هم لـــــــه سفره ســـــــوه بـــــېزاره
............ مېــــړه بـــــيا پــــه پښو روان ښځه سپره سوه
......................... بـــــيا لـــــه ســـــره هغه نــــــوې نـــــنداره سوه
............ دروازې د ښــــار بــــنديــــــږي پـــــــــه قلفونو
......................... څوک تــــــړلای نـــــــه سي خولـــې د عالمونو

♣ موږک شېر ♣

♣ موږک شېر ♣


د لـوی ښار څخه دبـــــانـــــــدې يــــــــــــــو دره وه
جوړه کړې يـــــــــــــوه شيخ پــکښې دېــــــــره وه
پر سجده به خدای ته پروت و په خواستونـــــو
ټـــــــولې شپې يې تــــــېرولې پـــــــه نــفلونــــــــو
که هر څو د ښار پـــــر خلکو بــــــانـــــدې ګران و
دی د خلکو را ګـــــــوښه پـــــــــــه غم د ځـــــان و
د وولس مياشتې بــــه يې تــــل روژې نيــــــولې
يــــــــوه ورځ يې چا ډوډۍ نـــــــــــــه وه ليـــــدلې
يـــــــا پـــــــــــه ذکر يا پـــــــــه فکر بـــــه مشغول و
پير پر هر چا باندې ګران ورتــــــــــه مقبــــول و
نــــــــه يې وړلې شکرانې نـــــــه خـــــيراتــــــــــونه
نـــــــــه يې چاتـــــــه ور ليکله تعويــــذونــــــــــــه
د دعــــــــــــا دپــــــــــاره خلک چې ور تـــــــــللــــــه
پــــــير بــــــــه يــــــو ګړۍ حضور تــــــه ور بـــــلله
نـــــــــور نـــــــه شيخ ددنيـــــــا کــــــار لره وزګار و
نـــــــــــه له ښو نـــــــه يې له بـــــــدو ســـره کــار و
يــــــوه ورځ يــــــوه مـوږک پــــــــــــه حجــــــــره کې
شـــــل او سل ځله ازار کړ پـــــــــه ســــجده کې
چې بـــــه شيخ کله ور ټيټ سو وسجدې تــــــــــه
د موږک لکۍ بــــه ورغــــــله و خــولې تــــــــــه
شيخ کرار ور څخه وکړلــــــــــــــه پــــــــوښتنــــــــه
ما پــــر څه ازاروې پــــــــه بــــخت پــــــــــــــــمنه
موږک وويــــــــــله شيخـــــــــه ستــا قربان ســـــــم
د مرګي مخ تــــــــه دي سپر بــــــــلا ګــردان سم
د پيشو لــــــــــــه لاسه ډېـــــر يــــــــــــم کړېـــــــدلی
شوم نــــهار يــــــــم وږی تـــــــــــږی ژړ زبــېښلی
د ظالـــــــمو پــــــــيشوګانـــــــو لـــه نــــــــاتــــــــاره
يـــــــــو ګړۍ وتــــــــــــلای نــــــــه شمـــه لــه غاره
تــــــــه دعا وکـــــــړه چې زه غــــــټه پيشـــو شـم
نــــــور بـــــــه هر ګـړۍ بېغمـــه لــــــــه حملو شم
شيخ دعا وکـــړه موږک توره پيشـــــــــو شــوه
هغه دم خدای تـــــه دشکر پــــه ســـــجدو شوه
سمدستي يــــــــې کړه حملـــــــــه پــــر موږکانــــــو
مرګ يې ګډ کړ پـــه خپل کور کې په خپلوانو
نـــــه يې مخ وکـــــوت د خپلو ګاونـــــډيــــــانــــــو
نــــــــــــه د وروڼـــو، د زامنـــــــو، اکاګانـــــــــــــو
خپله مور او پـــلا ر يې څيرې پــــــــه منګل کړل
مېــــلمانــــه يې خونــــدې وروڼــــه د اجـــل کړل
راوتـــــــلای موږکان نــــــه شوای لــــــه غـــــــــاره
سپـــوڼ پـــــــه کور کې هــــيچا نه واهه لـه ډاره
يــــــو څو ورځې يې پــــــر خپل کلي مېــــــــــله وه
د پيشو بـــــــــرېتونـــــه غوړ منګول يې سـره وه
بــــــيا خلــــــــوت ته شــوه دننـــــه ويـــل پيـــــــــــره
ستا قربـــــــان شم د خــــــوارانــــــــــو دستګيره
د ښار سپيو مې تريخ کړی خــــــوږ ژوندون دی
ښکار له بېرې نه شم کړای وچ مې لړمون دی
راتــــــه غـــــاپي پــــــــــه کورو کې پر بــامونـــــــو
ګرځــــــېدای نــــــه شم پـــــر جګو دېـــــــــوالونو
په دعا دې يـــو لـــوی سپی راڅخه جـــــوړ کــــړه
په دې سپيو په کوتريانو مې زړه ســــــــوړکړه
شيخ پر چوف کړه پيشو ځای پر ځای خډل شو
هغه دم دپــــيشو ګانـــــــو پـــــــه تکل شــــــــــــو
پــــــــــــه ځغستا بــــــــــه يې ايستې له کلي کوره
نـــــــــــه يې خړه پيشو پـــــــــــــرېښوده نـــه توره
کــــــه پيشو بــــــــــه پيدا نــــــــــــه شوه د کورونو
واړه سپي بــــــــه يې داړلــــــه پــــــه غاښونــــــو
لاروي يـــــــــې ډارولــــــــه پــــــــــــه ګواښـــونــــــــو
مـــــــــاشومـــــــــان يــــــې ځغلول تر خپلو خونو
و هر چا تـــــــه يې ښــــــــودلې خپــــــــــــلې داړې
څوک ترې خلاص نـــه وه په ناستې په ولاړې
خـــو څـــــو ورځې وروسته بيا لاړو حجرې ته
شيخ يې نـــه خوشې کاوه خپلې سجدې تــــــه
ويل شيــــــــخه زه پـــــــه کومه خوله ګويان شم
ستا تـــــر پښو دې صدقـــــــــــه سمه قربان شم
پـــــــــه عذاب کړم پـــــــــه کوڅو کې ماشومانو
کاڼي وينــــــــــم پــــــــــــه لاسو کې د لويانــــــــو
نـــــــــه کورو کې مې پـــــــرېږدي ډلې د سپيانو
نـــــه پــــــــه ښار کې پــــــر دکان د قصابانــــــــو
دا يو زه پـــــــه ټولــــــــه ښار کې خوار و زار يم
تـــــــه وا زه دښمن د هر سړي دپـــــلار يــــــــــــم
شيخه ما تــــــــــه دعـــــا وکړه چې لـــــــــېوه شم
کـــــــــوڅې پرېږدم اوسېدونکی د ځنګله شم
شيخ پر چـوف کړه سپـــی هغـــه ګړۍ لېوه شو
پــــــر سجده شو او روان پـــــــر لور د غره شو
يـــــو څو ورځې يې کړې تــــــيري په ښکارونو
ګرځېدئ پـــــــر لويـــــو غرونـــــــــو پر دښتونو
دواړي زامې بــــــــه يې سرې وې په ښکارونــو
پـــــــــه څيـرلـــــــو د اوزګړو د پـــــــــــــسونــــــــو
انګولا يې خـــــــوب حرام کړ د کوچيـــــانــــــــــو
ســـــرګردانـــــــــه يې کړې ورځې دشپنيانــــــــو
ډار يې واچاوه د دښت پــــــر ماشومـــــانـــــــــــو
تـــــر ګودر پـــــوري پـــــــه لار کي د پېغلانــــــو
يوه شپه په نيمه شپـــــه کې را روان شـو
بيا د پيـــــر دېرې تــــــه ورغی نالان شو
ويل شيخه په دې غرونو کې پړانګان دي
د ځنګله په هغه بل سر کې زمريان دي
لـــــه هيبته يې پـــــــه ښکار وتلای نه شم
له ستمه يې خپل ښکار خوړلای نه شم
ځغلـــــوي را څخه زمـــا کړي ښکارونـــــه
کــــه څــــه وايــــم راتــــــه وښيي غاښونه
تــــــه دعا وکــــــــــــړه وماته چې زمری شم
هــــــــم په ځغاسته هم څيرلو ګړندی شم
چې د چا نـــــــــــــــه وي تر ما تېره غاښونه
تــــــــــــــر مرګي پورې و نه وينم ظلمونه
بيا بـــــه نـــــــه راځمــــــه پيره ستا تر کوره
لــه لمــــونځونـــو به دې نه باسم په زوره
پير پر چوف کړه لېوه ځای پر ځای زمری شو
انـګولا ور څخه هېره سوه غړومبی شو
شور يـــې ګــــــــــډ کړ د ځنګله په حيوانانو
سـم، غر، ځنګل يې اور کړ د هوسيانو
چا ليـــــــــــــدای نه شوای ټولۍ د ګيدړانو
پـــــه غـــــــــــــارو کې ارام نه و د خوارانو
که بــــــه وږی و کــــــه نــــــــــه و ده وژل کړل
د سهاره تـــــر ماښامـــــــــــه يې داړل کړل
لــــــه ځنګله څخه کــــــوچ وکړ چغالانـــــــــو
تــــــخم ورک شو د هوسيانــــو د سويانو
ګـــــــــــوره څرنګه دا فـــــــــــکر ور پيدا شو
چي د شپې روان د شيخ د کور پر خوا شو
شيخ چــــې وليدی زمری ويــــــل يې وايـــــه
څـــــــه مشکل يې راوستلی تــــــر دې ځايه
اوس بــــــــه چــــــا يې پـــــر دې سيمه کړولی
پــــه ځنګله کي خـــو تـــر تا نه شته ښاغلی
زمــــــري وويل دا نـــــــــــــن ځکه غړومبېږم
چــــي يـو بل موږک زمری نه کړې بېرېږم
بـــل مي ښکار مندلئ نه دئ په ځنګله کې
ګوندي ستا غوښي د ږړه سوده را وکې
چي زمري کړې شيخ ته سپيني خپلي داړي
شيخ يــــې تـــو کړلې له قهره پر مخ ناړي
ويـــــل ځغله زمــــــا لـــــه کوره څخه ورک شه
نــــــــــه لېوه يې نه زمری بيرته موږک شه
زمــــــري وکتـــــــــــــل وځان ته چي موږک شو
پښېمانــــۍ څه ګټه نه کول هک پک شو
د خپل غـــــار پــــر لور يې پورته کړل ګامونه
رېږدېدلـــــــه يې لکۍ، اوربوز، غوږونه
خو پـــــــــــه غار کي نه ملګري نه خپلوان وه
ده وژلــــي وه کـــــه وروڼـــــه که سيالان وه
چـــــي پـــــــه شاوخـــــــوا کې پاته موږکان وه
ټـــــــول دده د ويـــــنو تــــــــږي دښمنان وه
پــــه هر پـــــــوست کې يې وژلي حيوانان وه
مــــوږکـــــان وه کــــــه پسونه که لېوان وه
چــــي د بــــــــل په مټو غټ شي يا زمری شي
پــــــــــه هغه ګړي لــــه قام څخه پردی شي
اول غــــوښي خــــــــــــــــــــوري د خپلو قريبانو
ښــــــخوي داړي پـــــــه خپلو پــــــه يارانو
دا يې هـــــــېر وي چې نـــــــــــن ته تېرېدل شته
چې هسکيږي يوه ورځ کښته کېدل شته
چي يې عقل خدای موږک غوندي کوچنی کي
يوه ورځ پر خپل بادار باندي غورځی کړي

عبدالباری جهاني

د انتظار سترګې مې سرې وې ما دې ﻻر څارله
د هيلو ورځې مې تيارې وې ما دې ﻻر څارله
درته خيرات مې وزرونه نذرانه ايښي وو
ستا به په کوم پانوي کې شپې وې ما دې ﻻر څارله
ژبې ګونګۍ وې ايشارو د تورو نکل کاوه
پاتې نسکورې پيمانې وې ما دې ﻻر څارله
کلونه تېر وو ﻻرو نه وايه تصير د پلونو
هېرې د شپو څخه کيسې وې ما دې ﻻر څارله
لکه يعقوب د کاروانو لارې مې ستړې کړلې
نصيب د مصر زولنې وې ما دې ﻻر څارله
زما د شهيدو ارمانونو جنډې ونړېدې
ستا په مزار شناختې ويدې وې ما دې ﻻر څارله
د ( جهاني ) قسمت رنظور انظار ورسيدی
د سترګو تور مې هديرې وې ما دې ﻻر څارله

عبدالباري ( جهاني )

د شــــمعې په څـــــېر سوځو له خپل ځانه سره ځو
که وصـــــل که هـــــجــــران وي د جانانه ســــره ځو
د تورو په حـــساب دي ورکــــــــې ﻻرې د ترږميو
منزل چاته مــــــــعلوم دی د اســــــــمانه سره ځو
تش نوم د ساحل اورو يــــو تصوير د بيړۍ وينو
په څاڅــــــــکو په ګامونو له تـــــــــــــوپانه سره ځو
سېراب يې نکړې شــــــونډې سل کلونو سرابونو
له چـــــــــــغو سره راغلو لـــــــــه ارمـــــــانه سره ځو
شبنم غونــــــدې مو ﻻرې له ګلونو شولې ورکې
د اوښــــــــــکو په زولۍ کې له ګــــرېوانه سره ځو
د غله ديدن شېبې يې لکه خوب هسې پناه شوې
په نيـــــمه شپه کــــــــې راغـــــــلو د اذانه سره ځو
توښه مو په تندي کې د صــــنم سجدې اخيستې
احــــــــــرام تړو پر ﻻرې له مـــــــــغــانه ســـــره ځو
زاهـــــــــــده په تيارو کـــــې د تسپو غږونه اورم
کوثر ته دې روان کړو له شــــــيطانه سره ځــــــــو
قــــــــــاصده زما سلام دی په ټـــــــولي د رقيبانو
مونږ داســـــــــــــې مېلمانه يو د مېزبانه سره ځو
اغاز دی که انجام دی راز په سل پردو کې نغښتی
هــــــــــــوښيار که لېوني يو د زندانه ســــــــــره ځو
د ژوند په راز پوه نه شو ( جهاني ) سبا به نه يو
يو څو بې نومه سيوري له کاروانه ســـــــــــره ځو

عبدالباري ( جهاني )

د میر عالم لالا شعرونه

څلوریځي:

۱.

که هر څومي تري توبه کړه صبر نه شوم
د جانان سپینه خولګي بلا خو‌ږه ده

شیخ د ځان د غمه ژاړي ځه د یار
ته منصف شه چی د چا لویه رتبه ده

۲.

ما د جانان په ښاسته سترګو قسم کړي دي
ریباره زه د بل چا سترګو ته کتلی نشم

ماته د نورو د ښایست تذکري څله کوي
زه د بل چا ښایست په زړه کي ځایه ولی نشم

غزل:


تل مي دا ستا له پښتنو سترګو الهام اخستی
په هر غزل کي مي ستا نوم په احترام اخستی

واړه دا ستا د لیوني میني اثر وو په ما
که مي پیاله اوچته کړي که مي جام اخستی

دا چی مي ولي نن په کانړو غټ واړه د کلي
دا مي په سر ستا د خوږي میني الزام اخستی

زما د میړاني تقد س دي کړو د خپو د لاندي
په کوم نظر د خداي خبر شه زما قام اخستی

ته ده پردویو غلامي کي دومره مخکي لاړي
چي دي ده خپلو په وژلو تل انعام اخستي

نویده ستا غزل می ولوسته د زړه په سترګو
ترینه می کیف د تخیول د عشق پیغام اخستي

میرعالم نوید
khushal.khugiani@gmail.com

Mistakes and Mistakes

If a barber makes a mistake,

It's a New Style.

If a driver makes a mistake,

It is a New Path.

If an engineer makes a mistake,

It is a New Venture.

If parents makes a mistake,

It is a New Generation.

If a politician makes a mistake,

It is a New Law.

If a scientist makes a mistake,

It is a New Invention.

If a tailor makes a mistake,

It is a New Fashion.

If a teacher makes a mistake ,

It is a New Theory

If our boss makes a mistake,
It is a New Idea

If an employee makes a mistake,
It is a Mistake Only

Monday, February 21, 2011

زما لنډه پیژندنه

زما لنډه پیژندنه
زه خوشحال خان خو‌ږیاڼي په ۳ د اګست ۱۹۸۱ کال کي د ننګرهار ولایت د خوږیانو د کمبو په کلی کی په یوه درنه او منوره کورنی کی زیږیدلي یم. په یو کلنی کي د ګوزڼ د مرض له عامله په دواړو پښو فلج شوم دا نو هغه وخت وو چي مونږ هم د نورو مهاجرو ورته په پاکستان کي ورځي شپي سبا کولي. په ۶ کلني کی ما هم د نورو همزولو په څیر د تعلیم سره ډیره علاقه لرله خو تر ۷ کلنی پوري هیڅ داسي زمینه نه وه. خو زما د پلار د ملګري په هلو ځلو په نتیجه کي په یو پاکستاني مکتب کي شامل کړي شوم. دا مکتب د معلولینو او معیوبینو دپاره د پاکستان دولت جوړکړي وو. زه په دي مکتب کي د اول صنف څخه تر پنځم صنف پوری اول نمره ووم. او د پنځم په بورډ امتخان کي مي عمومی اول نمرهګی ترلاسه کړه. او همدا رنګي می د لسانس سند د پیښور پوهنتون څخه ترلاسه کړو. او دا وختي په اکاونټینګ او فاينانس ۶ کالنه تجروبه لارم.

Tuesday, November 27, 2007

غزل




ستړی قسمت



ستړی قسمت
سهار وخت و

ګل ګلاب زماپه بخت و

چي دیدن له یی ورتلمه

ښایسته چمنی تخت و

خو په پاڼو یی ازغی و

هپه منګول یې شکول سخت و

بس چی څنګ ته ورغلمه

نا ګهانه ولوېدمه

هم می ګل رفی رفی شو

هم په زړه کی زخمی شومه

هم له هغه ګل شوم صبر

هم له بله می زړه تورشو

که دی پام په دې طرف وی

دا زما ده ځوانی وخت و

Saturday, August 04, 2007

د ملنگ جان شعرونه

نعت
سردار د دواړو کونو محمد نبي نامدار دی
محبوب د ځان لپاره پيدا کړی کردګار دی

سردار د دوړاو کونو محمد نبي اکرم
مانا کې آخرين دی پيدا شوی مقدم
پيدا د ده له مخ بي بي حوا بابا آدم
حضرت جبرائيل د ده په مخ کې خدمتګاردی

حضرت جبرائيل يې دی په مخ کې منتظر
نبي په براق سپور شو جبرائيل يې شو خاطر
امام د مرسلانو د خدای راز ته شو حاضر
پټ راز يې سره وکړ ورښودلی رب ديدار دی

پت راز يې سره وکړ مشرف شو په لولاک
اتلس کاله شپه وه ويې ليدل واړه افلاک
خالق د ګنهګارو په محشر کې ورکړ واک
واپس راغی حرم ته رسېدلی تر سهار دی

واپس راغی حرم ته ترينه څوک نه و خبر
سحر لمونځ يې ادا کړ حضرت کېناست په منبر
احوال يې د معراج وويل يارانو ته يکسر
تصديق وکړ يارانو يې رښتيا کړی اقرار دی

تصديق وکړ يارانو چې رښتيا يې پېغمبر
محبوب د پاک الله يې هم ساقي يې د کوثر
چې ستا کلمه لولي غم يې نشته په محشر
مجرم زه ملنګ جان ستايم ايسته ستا نبي اختيار دی

دا زمونږ زيبا وطن
دا زمونږ زيبا وطن
دا زمونږ ليلا وطن
دا وطن مو ځان دی
دا پښتونستان دی
دا دمينې کور زمونږ
دا د پلرو ګور زمونږ
نه ورکوؤ چا لره
دا د سترګو تور زمونږ
نه دی د بل چا وطن
دا دی د شيرشاه وطن
کور د خوشحال خان دی
دا پښتونستان دی
دا وطن دی ځان زمونږ
دا وطن ايمان زمونږ
وايي په خاپوړو کې
داسې ماشومان زمونږ
دا مو د بابا وطن
دا مو د دادا وطن
په مونږ باندې ډير ګران دی
دا پښتونستان دی
ځار يې له سيندونو شم
ځار يې له ډاګونو شم
ځار يې له خوړونو شم
ځار يې له دې غرونو شم
دا زمونږ اشنا وطن
درد له مو شفاء وطن
زړګی مې پرې روښان دی
دا پښتونستان دی
دا وطن زيارت زمونږ
دا وطن نعمت زمونږ
دا وطن په دې دنيا
دی لکه جنت زمونږ
دا وطن صفا وطن
زړۀ د ايشيا وطن
ژوندون د ملنګ جان دی
دا پښتونستان دی
يا به مې شې په وينو رنګ وطنه!
يا به مې شي په وينو رنګ وطنه !
يا به دې زر تر زر د ځان کړمه
يا به ساتم ستا نام و ننګ وطنه !
يا به خپل ځان درنه قربان کړمه
يا به پټکی تړم نرانو په شان
يا خو په سور کفن څادر شي زما
يا به ځان سيال کړم د سيلانو په شان
يا تورې خاورې به بستر شي زما
الله مې نه کړي غلامانو په شان
چې په دنيا کې زنده سر شي زما
سر درکوم په تا قلنګ وطنه !
ستا حفاظت لکه ايمان ګڼمه
وړوکی ستا په غېږ کې لوی يمه زه
ځي مې دخولې ځني ستا بوی د شيدو
مورجانې ستا حلالي زوی يمه زه
تا په طفلۍ راکړی درس د پښتو
ستا په قيمت او قدر پوی يمه زه
نه ساتم ځان، ساتم ستا پت او آبرو
ستا د ډيوې دا تغير رنګ وطنه
د وينو تېل باندې روښان کړمه
که پس له مرګه څوک جنت غواړي
زه په ژوندون ستا ازادي غواړم
که ځيني خلک د ځان صحت غواړي
زه پخپل مرګ ستا آبادي غواړم
که خدای له مانه عبادت غواړي
زه مې له خدايه خپلواکي غواړم
يم به هر چا سره په جنګ وطنه
څو چې ازاد پښتونستان کړمه
پښتونستانه! د غريبو کور يې
ستا قربانۍ ته غريبان ټولوم
خانانو ستا مينه که پرېښوده مورې!
ځم د دوهۍ نه ملنګان ټولوم
غليم به پرې نه ږدمه ستا په لورې
لو خو کوډۍ نه مسکينان ټولوم
زه ملنګ جان دې يم ملنک وطنه
تاپسې ډېر به ملنګان کړمه

Al Quraan


Islam.tc Audio Library
");}//-->

Welcome to the Islam.tc Islamic Audio Library, your source for Qur'an Arabic Recitation. To listen to the audio files, you will need the Real Audio Player 5.0 or higher (G2, 7.0), with a 28.8 kbps or faster connection. More audio will be added over time insha-Allah. Enjoy!
Maulana Mustafa Kamil Nazir - Urdu nazms and naats in mp3 format NEW!
Maulana Mustafa reside in California, U.S., originally from South Africa.
The naats audio files require free MP3 Player in order to play properly.
File 1: Click here to start download File Size: 1.5 MB
File 2: Click here to start download File Size: 1.2 MB
File 3: Click here to start download File Size: 1.4 MB
File 4: Click here to start download File Size: 1.2 MB Our favorite!
Sa'ad al-Ghamdi (Real Audio Format)
Surah 001 The Opening (Al-Fátíha) mp3 Format

Tuesday, July 10, 2007

ګيله


دازما ګريوان چې ګورې دانرى نرى شلېدلى
دادزړه لمبو سېزلى دامې اوښکو رانه وړى

خپلو اوښکو کې ډوب شوى ددنيا له فکره نه يم
دازما له ياده تلې زه ددې له ياده تلى

ماله تاسو لاس اخيستى تاسو لاس له مانه واخلې
پرېږدې پرېږدې چې يم پروت دميخانې په خوا کې غلى

داجل خبرې مکړه اى زاهده زه يې ناورم
ماته مخکې دهستۍ غزل په غوږ کې چاويلى

بې درمانه رنځ نيولى دشفا اميد مې نشته
پردو تېل راته شيندلى خپلو اور رالږولى

دشيطان بچې راغلي مسخرې راپورې کاندې
شاوخوا رانه تاوېږي زه يې منځ کې خوبوړى

دادکومې پاچاهي دې دژوندن جزيه مې غواړې
ځنځيرونو کې چا ټينګ دنيکمرغۍ ملک تړلى

تانه هېر يې حساب نشي ، زه يې کله هيرومه
مادې هر ګوزار رقيبه دزړګې په سر ليکلى

يوه ورځ به داسې راشي چې ګريوان ته به دې لاس کړم
درپه ياده به هوسۍ کړم چې کبلى يې تاوژلى

تابه ځان سره ايرې کړم نور غرض راباندې مکړه
ماخوهسې په دې اور کې څو څو ځلې ځان سېزلى
احمد جاويد ((اورښت ))

پښتونخوا

جوړه غلبله ده په څلور كنجه دنيا ربه
هر خوا د غرض توره راويستې ده هر چا ربه
څوك به درنه هغه غواړي، څوك به درنه دا ربه
ما ته زما خپله_ خپله_ خپله پښتونخوا ربه
دا د هسكو غرونو په جولۍ كې د ښكلا وطن
دا ګل ګل، مېوه مېوه، جنت جنت زما وطن
دا زما د وينې مينې جوړ د سرو لعلونو كور
دا د مېړنو پښتنو لوى د نعمتونو كور
دا چې د تخليق وېش كې راكړى راله تا دى
دا چې بس زما دى بس زما دى بس زما دى
دا چې نه د ده، نه د هغه نه د بل چا دى
لر دى او كه بر دى د تاريخ د لوى بابا دى
زه په پلار نيكه سوچه پښتون يم بدلېداى نشم
سر كه مې ګوزار شي له ناموسه تېرېداى نشم
ولې دې خراب شي زما دين زما دنيا ربه
ما ته زما خپله_خپله_ خپله پښتونخوا ربه
كله د غازي بابا پګړۍ زه هېرولاى شم
كله مې دنيا بي بي پړونى خرڅولاى شم
كله د شهيد له وينې سترګې پټولاى شم
كله خپله پېغله شين خالۍ پردۍ كولاى شم
كله زه پښتون خپله پښتو خرابولاى شم
كله ګلالى زلمى پردو ته ګډولاى شم
ولې دې زما حجره، جمات په بم ډېران شي
ولې د خندا دې زما ننګ زما ايمان شي
ولې دې پيسه زما پښتو زما غېرت واخلي
ولې دې زردار زما تاريخ زما ثقافت واخلي
ولې دې زما د سر سودا څوك غلچكى وكړي
ولې دې خاني زما په كور كلي پردى وكړي
نه منمه پلار دغه لار دغه چاچا ربه
ما ته زما خپله_خپله_خپله پښتونخوا ربه
زه به د اپښتون مې د انسان د مينې رود كړم
زه به دا وطن د دې دنيا د امن كور كړم
زه به پښتونخوا يو نمونه د شرافت كړم
دا خپله پښتو به هم عزت كړم هم قوت كړم
دغه نن د شر فساد ميدان به مينه مينه كړم
زه به دا جنګونه سوې خاوره بيا رنګينه كړم
دا چې شازلمي مو ګوره ورك شي په خوارو پسې
دوى به كړم مشغول پخپل هيواد كې خوشحالو پسې
دا چې پېغلتوب د جونو اوسوځي بېلتون كې
را به شي سپرلى د خوشحالو د دوى ژوندون كې
ز به لر او بر د خوشحال خان د ننګ ټبر كړمه
زه به د رحمان په مصرعو هر څه معطر كړمه
دا ټول ارمانونه مې رښتيا كړې په رښتيا ربه
ما ته زما خپله_خپله_خپله پښتونخوا ربه

Monday, April 09, 2007

CONDITIONALS




CONDITIONALS:-
There are two kinds of Conditional: real and unreal. Real Conditional describes real-life situations. Unreal Conditional describes unreal, imaginary situations. Although the various Conditional forms might seem quite abstract at first, they are actually some of the most useful structures in English and are commonly included in daily conversations. If you want to use the Conditional Pages as a reference only and do not want to complete the tutorial,

PRESENT CONDITIONAL:-

FORM
[If / When ... SIMPLE PRESENT, ... SIMPLE PRESENT...]
or
[... SIMPLE PRESENT ... if / when ... SIMPLE PRESENT...]


USE
The Present Real Conditional is used to talk about what you normally do in real-life situations.
EXAMPLES:
If I go to a friend's house for dinner, I usually take a bottle of wine or some flowers.
When I have a day off from work, I often go to the beach.
If the weather is nice, she walks to work.
Jerry helps me with my homework when he has time.
I read if there is nothing on TV.
What do you do when it rains?
I stay at home.
Where do you stay if you go to Sydney?
I stay with my friends near the harbor.

IMPORTANT If / When
Both "if" and "when" are used in the Present Real Conditional. Using "if" suggests that something happens less frequently. Using "when" suggests that something happens regularly.
EXAMPLES:
When I have a day off from work, I usually go to the beach.
(I regularly have days off from work.)
If I have a day off from work, I usually go to the beach.
(I rarely have days off from work.)


Present Unreal Conditional FORM
[If ... SIMPLE PAST... ... would + VERB...]
or
[... would + VERB ... if ... SIMPLE PAST...]


USE
The Present Unreal Conditional is used to talk about what you would do in imaginary situations in general.

EXAMPLES:
If I had a car, I would drive to work. But I don't have a car.
She would travel around the world if she had more money. But she doesn't have much money.
I would read more if I didn't have a TV.
Mary would move to Japan if she spoke Japanese.
If they worked harder, they would earn more money.
What would you do if you won the lottery?
I would travel.
Where would you live if you moved to the U.S.?
I would live in Seattle.

EXCEPTION If I were ...
In the Present Unreal Conditional, the form "was" is not considered grammatically correct. In written English or in testing situations, you should always use "were." However, in everyday conversation, "was" is often used.
EXAMPLES:
If he were French, he would live in Paris.
If she were rich, she would buy a yacht.
I would play basketball if I were taller.
I would buy that computer if it were cheaper.
I would buy that computer if it were cheaper. NOT CORRECT (But often said in conversation.)

EXCEPTION Conditional with Modal Verbs
There are some special Conditional forms for modal verbs in English:
Would + can = could
would + shall = should
would + may = might
The words "can," "shall" and "may" must be used in these special forms; they cannot be used with "would."
EXAMPLES:
If I went to Egypt, I would can learn Arabic. NOT CORRECT
If I went to Egypt, I could learn Arabic. CORRECT
If she had time, she would may go to the party. NOT CORRECT
If she had time, she might go to the party. CORRECT

The words "could," should," "might" and "ought to" include conditional, so you cannot combine them with "would."
EXAMPLES:
If I had more time, I would could exercise after work. NOT CORRECT
If I had more time, I could exercise after work. CORRECT
If he invited you, you really would should go. NOT CORRECT
If he invited you, you really should go. CORRECT

IMPORTANT Only use "If"
Only the word "if" is used with the Present Unreal Conditional because you are discussing imaginary situations. "When" cannot be used.
EXAMPLES:
I would buy that computer when it were cheaper. NOT CORRECT
I would buy that computer if it were cheaper. CORRECT


PAST CONDITIONAL:-
Past Real Conditional FORM
[If / When ... SIMPLE PAST... ... SIMPLE PAST ...]
or
[... SIMPLE PAST... if / when ... SIMPLE PAST...]


USE
The Past Real Conditional describes what you used to do in particular real life situations. It suggests that your habits have changed and you do not usually do these things today.
EXAMPLES:
If I went to a friend's house for dinner, I usually took a bottle of wine or some flowers. I don't do that anymore.
When I had a day off from work, I often went to the beach. Now, I never get time off.
If the weather was nice, she often walked to work. Now, she usually drives.
Jerry always helped me with my homework when he had time. But he doesn't do that anymore.
I usually read if there was nothing on TV.
What did you usually do when it rained?
I usually stayed at home.

IMPORTANT Used to
The form "Used to" is often used to emphasize that the past action was a habit. If you are not familiar with the form "Used to,"
EXAMPLES:
If I went to a friend’s house for dinner, I used to take a bottle of wine or some flowers. I don't do that anymore.
When I had a day off from work, I used to go to the beach. Now, I never get time off.
If the weather was nice, she used to walk to work. Now, she usually drives.
Jerry used to help me with my homework when he had time. But he doesn't do that anymore.
What did you do when it rained?
I used to stay at home.

IMPORTANT If / When
Both "if" and "when" are used in the Past Real Conditional. Using "if" suggests that something happened less frequently. Using "when" suggests that something happened regularly.
EXAMPLES:
When I had a day off from work, I usually went to the beach.
(I regularly had days off from work.)
If I had a day off from work, I usually went to the beach.
(I rarely had days off from work.)


Past Unreal Conditional FORM
[If ... PAST PERFECT... ... would have + PAST PARTICIPLE...]
or
[... would have + PAST PARTICIPLE ... if ... PAST PERFECT...]


USE
The Past Unreal Conditional is used to talk about imaginary situations in the past. You can describe what you would have done differently or how something could have happened differently if circumstances had been different.
EXAMPLES:
If I had had a car, I would have driven to work. But I didn't have one, so I took the bus.
She would have traveled around the world if she had had more money. But she didn't have much money, so she never traveled.
I would have read more as a child if I hadn't had a TV. Unfortunately, I did have a TV, so I never read for entertainment.
Mary would have gotten the job and moved to Japan if she had studied Japanese in school instead of French.
If they had worked harder, they would have earned more money. Unfortunately, they were lazy and they didn't earn much.
What would you have done if you had won the lottery last week?
I would have traveled.
What city would you have chosen if you had decided to move to the United States?
I would have chosen Seattle.

EXCEPTION Conditional with Modal Verbs

There are some special Conditional forms for modal verbs in English:
Would have + can = could have
would have + shall = should have
would have + may = might have
The words "can," "shall" and "may" must be used in these special forms; they cannot be used with "would have."
EXAMPLES:
If I had gone to Egypt, I could have learned Arabic. CORRECT
If she had had time, she might have gone to the party. CORRECT
The words "could," should," "might" and "ought to" include Conditional, so you cannot combine them with "would."
EXAMPLES:
If I had had more time, I would have could exercise after work. NOT CORRECT
If I had had more time, I could have exercised after work. CORRECT
If he had invited you, you would have might go. NOT CORRECT
If he had invited you, you might have gone. CORRECT


IMPORTANT Only use "If"

Only the word "if" is used with the Past Unreal Conditional because you are discussing imaginary situations. "When" cannot be used.
EXAMPLES:
I would have bought that computer when it had been cheaper. NOT CORRECT
I would have bought that computer if it had been cheaper. CORRECT
Future Conditionals

Future Real Conditional FORM
[If / When ...SIMPLE PRESENT... ... SIMPLE FUTURE.]
Or
[... SIMPLE FUTURE... if / when ... SIMPLE PRESENT...]


Notice that there is no future in the "If" or "When" clause.
USE
The Future Real Conditional describes what you think you will do in a specific situation in the future. It is different from other real conditional forms because, unlike the present or the past, you do not know what will happen in the future. Although this form is called a "real conditional," you are usually imagining or guessing about the future. It is called "real" because it is still possible that the action might occur in the future. Carefully study the following examples and compare them to the Future Unreal Conditional described below.
EXAMPLES:
If I go to my friend's house for dinner tonight, I will take a bottle of wine or some flowers.
(I am still not sure if I will go to his house or not.)
When I have a day off from work, I am going to go to the beach.
(I have to wait until I have a day off.)
If the weather is nice, she is going to walk to work.
(It depends on the weather.)
Jerry will help me with my homework when he has time.
(I have to wait until he has time.)
I am going to read if there is nothing on TV.
(It depends on the TV schedule.)
What are you going to do if it rains?
I am going to stay at home.

IMPORTANT If / When

Both "if" and "when" are used in the Future Real Conditional, but the use is different from other real conditionals. In the Future Real Conditional, "if" suggests that you do not know if something will happen or not. "When" suggests that something will definitely happen at some point; we are simply waiting for it to occur. Notice also that the Simple Future is not used in "if' clauses or "when" clauses.
EXAMPLES:
When you call me, I will give you the address.
(You are going to call me later, and at that time, I will give you the address.)
If you call me, I will give you the address.
(If you want the address, you can call me.)

Future Unreal Conditional FORM 1 (MOST COMMON FORM)
[If ... SIMPLE PAST... ... would + VERB...]
or
[... would + VERB ... if ... SIMPLE PAST...]

Notice the form looks the same as Present Unreal Conditional.

USE
The Future Unreal Conditional is used to talk about imaginary situations in the future. It is not as common as the Future Real Conditional because most English speakers leave open the possibility that anything MIGHT happen in the future. It is only used when a speaker needs to emphasize that something is impossible.
EXAMPLES:
If I had a day off from work next week, I would go to the beach.
(I don't have a day off from work.)
I am busy next week. If I had time, I would come to your party.
(I can't come.)
Jerry would help me with my homework tomorrow if he didn't have to work.
(He does have to work tomorrow.)

FORM 2 (COMMON)
[If ... were VERB+ing... ... would be + VERB+ing...]
or
[... would be + VERB+ing ... if ... were VERB+ing...]


USE
Form 2 of the Future Unreal Conditional is also used to talk about imaginary situations in the future. Native speakers use this form rather than Form 1 to emphasize that the Conditional form is a plan in the same way Present Continuous is used to indicate a plan in the future. To learn more about Present Continuous, Also notice in the examples below that this form can be used in the "If" Clause, the Result, or both parts of the sentence.
EXAMPLES:
If I were going to Fiji next week, I would be taking my scuba diving gear with me. IN IF CLAUSE AND RESULT
(I am not going to go to Fiji and I am not going to take my scuba gear with me.)
If I were not visiting my grandmother tomorrow, I would help you study. IF CLAUSE
(I am going to visit my grandmother tomorrow.)
I am busy next week. If I had time, I would be coming to your party. RESULT
(I am not going to come to your party.)


FORM 3 (COMMON)
[If ... were going to VERB... ... would be + VERB+ing...]
or
[... would be + VERB+ing ... if ... were going to + VERB...]


USE
Form 3 of the Future Unreal Conditional is also used to talk about imaginary situations in the future. Native speakers use this form rather than Form 1 to emphasize that the Conditional form is a plan or prediction in the same way "Going To" is used to indicate a plan or prediction. To learn more about Going To, In many sentences, Form 2 and Form 3 are interchangeable. Also notice in the examples below that this form can be used in the If Clause, the Result, or both parts of the sentence.
NOTICE Form 3 is only different from Form 2 in the "If" Clause.
EXAMPLES:
If I were going to go to Fiji next week, I would be taking my scuba diving gear with me.
IN IF CLAUSE AND RESULT
(I am not going to go to Fiji and I am not going to take my scuba gear with me.)
If I were not going to visit my grandmother tomorrow, I would help you study. IF CLAUSE
(I am going to visit my grandmother tomorrow.)
I am busy next week. If I had time, I would be coming to your party. RESULT
(I am not going to come to your party.)




EXCEPTION Conditional with Modal Verbs
There are some special Conditional forms for modal verbs in English:
Would + can = could
would + shall = should
would + may = might
The words "can," "shall" and "may" must be used in these special forms; they cannot be used with "would."

EXAMPLES:
If I went to Egypt next year, I would can learn Arabic. Unfortunately, that's not possible. NOT CORRECT
If I went to Egypt next year, I could learn Arabic. Unfortunately, that's not possible. CORRECT
The words "could," should," "might" and "ought to" include conditional, so you cannot combine them with "would."
EXAMPLES:
If I didn't have to work tonight, I would could go to the fitness center. NOT CORRECT
If I didn't have to work tonight, I could go to the fitness center. CORRECT

IMPORTANT Only use "If"
Only the word "if" is used with the Past Unreal Conditional because you are discussing imaginary situations. "When" cannot be used.
EXAMPLES:
I would buy that computer tomorrow when it were cheaper. NOT CORRECT
I would buy that computer tomorrow if it were cheaper. CORRECT


Compare Future Real Conditional and Future Unreal Conditional
to help you understand the difference between the Future Real Conditional and the Future Unreal Conditional, compare the examples below,
EXAMPLES:
If you help me move tomorrow, I will buy you dinner. FUTURE REAL CONDITIONAL
(I don't know if you can help me.)
If you helped me move tomorrow, I would buy you dinner. FUTURE UNREAL CONDITIONAL
(You can't help me, or you don't want to help me.)

Continuous Conditionals
Continuous Unreal Conditionals Those of you who have studied Verb Tense Tutorial should be familiar with Continuous verb tenses such as Present Continuous, Past Continuous, Future Continuous, Present Perfect Continuous, Past Perfect Continuous, and Future Perfect Continuous. But many English learners are not aware of the fact that we can use continuousness in imaginary situations as well. Study the examples below to learn how to create Continuous Unreal Conditional sentences that will make you sound like a native speaker.
Present Unreal Conditional + Continuous USE
Present Unreal Conditional + Continuous is used to discuss imaginary situations which could be happening at this very moment.
NOTICE Sometimes the continuous form is in the "If" Clause.




EXAMPLES:
If the sun were shining, I would go to the beach.
(Unfortunately, it is raining so I can't go.)
If Sam were sitting here, we would be able to ask him the question ourselves.
(But Sam is not sitting here. He is somewhere else.)
We would be able to go sailing if the wind were blowing.
(But there is no wind, so we can't go sailing.)

NOTICE Sometimes the continuous form is in the Result.
EXAMPLES:
If I were in Hawaii, I would be lying on the beach.
(But I am not in Hawaii.)
If my grandfather were here, he would be talking about the war.
(But he is not here.)
I would be rafting down the Colorado River right now if my leg weren't broken.
(But my leg is broken, so I am not there.)


Past Unreal Conditional + Continuous USE
Past Unreal Conditional + Continuous is used to discuss imaginary situations happening at a very specific time in the past or over a period of time in the past.
NOTICE As in the examples above, sometimes the continuous form is in the "If" Clause and sometimes it is in the Result. The sentences below have been labeled to help remind you where the continuous form is being used.
EXAMPLES:
If I had been talking to him when he said that, I would have punched him in the face. IF CLAUSE
(But I wasn't talking to him when he said that.)
If he had been standing near the house when the wall collapsed, it would have killed him. IF CLAUSE
(Luckily he moved away before the wall fell.)
If you had gone to his house last night, he would have been sitting on his couch in front of the TV. RESULT
(But you didn't go to his house, so you didn't see what he was doing.)
If she had missed her train, he would have been waiting for her at the station for hours. RESULT
(Luckily, she caught her train and he didn't have to wait.)

NOTICE Past Unreal Conditional + Continuous can be used like the Past Continuous in imaginary situations to emphasize interruptions or parallel actions in the past.
EXAMPLES:
If James had been crossing the street when the car ran the red light, it would have hit him. IF CLAUSE
If Tom had been studying while Becky was making dinner, he would have finished his homework early and they could have gone to the movie. IF CLAUSE
If James hadn't stopped to tie his shoe, he would have been crossing the street when the car ran the red light. RESULT
If you had gone to their house last night, Bob would have been reading the news paper, Nancy would have been talking on the phone and the kids would have been watching TV. They always do the same things. RESULT

NOTICE Past Unreal Conditional + Continuous can be used like Present Perfect Continuous or Past Perfect Continuous in imaginary situations to emphasize a duration of time.


EXAMPLES:
Scott said he had been studying Greek for more than five years. If he had been studying the language that long, I think he would have been able to interpret for us at the airport.

IF CLAUSE
Sarah claimed she had been waiting in the rain for more than twenty minutes by the time we arrived, but she wasn't even wet. If she had been waiting that long, I think she would have been totally drenched by the time we arrived. IF CLAUSE
Terry's plane arrived ahead of schedule. If I hadn't decided to go to the airport early, she would have been waiting there for more than twenty minutes before I arrived. RESULT
At the travel agency yesterday, I waited for more than an hour for somebody to help me. Finally, I got up and left. If I hadn't decided to leave, I would have been sitting there forever. RESULT


Imagining About the Future + Continuous USE
Future Unreal Conditional + Continuous can be used like the Future Continuous in imaginary situations to emphasize interruptions or parallel actions in the future.
NOTICE The future form looks the same as the present form. The future is indicated with words such as "tomorrow," "next week" or "in a couple of days."
EXAMPLES:
If I were waiting there next week when he gets off the plane, he would be totally surprised. IF CLAUSE
(But I will not be waiting there, so he won't be surprised.)
If he were staying in that hotel next week while the conference is being held, he might be able to meet some of the key speakers and tell them about our new product. IF CLAUSE
(I don't think he will be able to stay at the hotel, so he won't be able to meet anybody there.)
If I were able to go to the train station tonight to meet Sandra, I would be standing on the platform waiting for her when she arrives. RESULT
(I won't be able to go to the train station so I will not be standing there when she arrives.)
If you went over to Paul's house after work, he would probably be sitting there at his computer surfing the Internet. RESULT

Mixed Conditionals
Mixed Conditionals Those of you who have been following the Conditional Tutorial should now be familiar with Present, Past and Future Conditional verb forms. Sometimes Unreal Conditional sentences are "Mixed". This means that the time in the "If" Clause is not the same as the time in the Result. Study the examples below to learn how to mix conditional verb forms like a native speaker.

Verbs in green are in the Present Unreal Conditional.
Verbs in orange are in the Past Unreal Conditional.
Verbs in purple are in the Future Unreal Conditional.

Mixed Conditional Patterns

PAST PRESENT EXAMPLES:
If I had won the lottery, I would be rich.
(But I didn't win the lottery in the past and I am not rich now.)
If I had taken French in high school, I would have more job opportunities.
(But I didn't take French in high school and I don't have many job opportunities.)
If she had been born in the United States, she wouldn't need a visa to work here.
(But she wasn't born in the United States and she does need a visa now to work here.)


PAST FUTURE EXAMPLES:
If she had signed up for the ski trip last week, she would be joining us tomorrow.
(But she didn't sign up for the ski trip last week and she isn't going to join us tomorrow.)
If Mark had gotten the job instead of Joe, he would be moving to Shanghai.
(But Mark didn't get the job instead of Joe and Mark is not going to move to Shanghai.)
If Darren hadn't wasted his Christmas bonus gambling in Las Vegas, he would go to Mexico with us next month.
(But Darren wasted his Christmas bonus gambling in Las Vegas and he won't go to Mexico with us next month.)


PRESENT PAST EXAMPLES:
If I were rich, I would have bought that Ferrari we saw yesterday.
(But I am not currently rich and that is why I didn't buy the Ferrari yesterday.)
If Sam spoke Russian, he would have translated the letter for you.
(But Sam doesn't speak Russian and that is why he didn't translate the letter.)
If I didn't have to work so much, I would have gone to the party last night.
(But I have to work a lot and that is why I didn't go to the party last night.)


PRESENT FUTURE EXAMPLES:

If I didn't have so much vacation time, I wouldn't go with you on the cruise to Alaska next week.
(But I do have a lot of vacation time and I will go on the trip next week.)
If Cindy were more creative, the company would send her to New York to work on the new advertising campaign.
(But Cindy is not creative and the company won't send her to New York to work on the new campaign.)
If Dan weren't so nice, he wouldn't be tutoring you in math tonight.
(But Dan is nice and he is going to tutor you tonight.)

FUTURE PAST EXAMPLES:

If I weren't going on my business trip next week, I would have accepted that new assignment at work.
(But I am going to go on a business trip next week, and that is why I didn't accept that new assignment at work.)
If my parents weren't coming this weekend, I would have planned a nice trip just for the two of us to Napa Valley.
(But my parents are going to come this weekend, and that is why I didn't plan a trip for the two of us to Napa Valley.)
If Donna weren't making us a big dinner tonight, I would have suggested that we go to that nice Italian restaurant.
(But she is going to make us a big dinner tonight, and that is why I didn't suggest that we go to that nice Italian restaurant.)


FUTURE PRESENT EXAMPLES:

If I were going to that concert tonight, I would be very excited.
(But I am not going to go to that concert tonight and that is why I am not excited.)
If Sandy were giving a speech tomorrow, she would be very nervous.
(But Sandy is not going to give a speech tomorrow and that is why she in not nervous.)
If Seb didn't come with us to the desert, everyone would be very disappointed.
(But Seb will come with us to the desert and that is why everyone is so happy.)

25.06.1 "Were to"
"Were to" in the Present FORM
[If... were to + VERB...]

USE
"Were to" can be used in the present to emphasize that the Conditional form is extremely unlikely or unthinkably horrible. Notice that this special form is only used in the "If" Clause.
EXAMPLES:
If she were to be rich, she would be horribly obnoxious.
(It is very unlikely that she would be rich.)
If I were to have no friends, who would I spend my time with?
(Having no friends is a horrible thought.)
If Nathan were to be my boss, this job would be intolerable.
(Nathan's being my boss is a horrible concept.)


"Were to" in the Future FORM

[If... were to + VERB...]

USE
"Were to" can be used in the future to emphasize that the Conditional form is extremely unlikely or unthinkably horrible. Notice that this special form is only used in the "If" Clause
EXAMPLES:
If I were to lose my job, I would probably not find a new one quickly.
(Loosing my job would be terrible.)
If he were to fail his driving test, he would have to take it again.
(He is not likely to fail his driving test.)
If Sarah were to show up late to the birthday party, it would ruin the surprise.
(Sarah will surely come on time.)


"Were to" in the Past FORM
[If... were to have + PAST PARTICIPLE...]

USE
"Were to" can be used in the past to emphasize that the Conditional form is extremely unlikely or unthinkably horrible. Notice that this special form is only used in the "If" Clause.
EXAMPLES:
If the fire were to have destroyed the building, it would have been a tragic cultural loss.
(The thought of such a loss is too horrible to consider.)
If the dam were to have burst, the entire town would have been destroyed.
(Such destruction is too horrible to consider.)

QUOTATIONS
1. "Imagination is the highest kite that one can fly."
2. "People see Allah everyday. They just don't recognize Him."
3. "The best thing to give to your enemy is forgiveness; to an opponent, tolerance; to a friend, your heart; to your child, a good example; to a father, deference; to your mother, conduct that will make her proud of you; to yourself, respect; to all men, charity."
4. "Age is strictly a case of mind over matter. If you don't mind, it doesn't matter."
5. "Let the world know you as you are, not as you think you should be, because sooner or later, if you are posing, you will forget the pose, and then where are you?"
6. "The way to love anything / anyone is to realize that it might be lost."
7. "No one is useless in this world, which lightens the burden of it to anyone else."
8. "I have not failed; I have only found 10,000 ways that will not work."
9. "Keep true; never be ashamed of doing right. Decide on what you think is right, and stick to it."
10. "There are some people, who live in a dream world, and there
are some who face reality; and then there are those who
turn one into the other."
11. "Never regret. If it's good, it's wonderful. If it's bad, it's experience."
12. "Experience is not what happens to a man; it is what a man does with what happens to him."
13. The best of forgivers that is our Allah.


PREPARED BY: KHUSHAL KHAN "KHUGIANI"

Saturday, April 07, 2007

غزل




غزل
که دې غم په ماانبارشى پرواه نشته
که مې سترګې ستاپه لار شى پرواه نشته
ستاپه مينه کښې جانانه داعاشق دے
که منصور غوندې په دارشى پرواه نشته
په باطن باندې قائل زمادمينې
په ظاهر که توبه ګار شى پرواه نشته
زۀ خبر يم چې سختۍ پسې راحت وى
داخزان به مې بهارشى پرواه نشته
دازما د اوښکوډکې تورې سترګې
که قربان ستاپه رخسار شى پرواه نشته
هيخ پرواه به دچاونکړم ملګرو
که داخپل راته اغيار شى پرواه نشته
که يوځل ئې دستامخ ديدن نصيب شو
که زاهد بياګناه ګار شى پرواه نشته

غزل
ستا د نوم نه مې اغاز د ژوندانه دى
زما څۀ ښکلى اغاز د ژوندانه دى
ستا نظر که چا له هيڅ ندى نو نۀ دى
ولې ما له خو اعزاز د ژوندانه دى
بندګي د خپل جانان د وجود کړمه
دا مې ژوند دى، دا مې راز د ژوندانه دى
د انسان غمونه هر ځاى چې دي خوري مې
زما دغه سوز و ساز د ژوندانه دى
ستا "کتاب" کې چې د مينې ټکى نيشته
ملا تا له څۀ جواز د ژوندانه دى؟؟؟
چا ويل څۀ ته شاعري کوې حېرانه!
ما ويل دا هم يؤ اواز د ژوندانه دى

Tuesday, April 03, 2007

H ADITH CORNER

Narrated Abû Hurairah : Allah’s Messenger said, “Allah looks not at your figures, nor at your outward appearance but He looks at your hearts and deeds.”(Muslim)

Narrated Ibn ‘Abbâs and Anas bin Mâlik: Allah’s Messenger said, “If a son of man had a valley full of gold, he would desire to have two. Nothing can fill his mouth except the earth (of the grave). Allah turns with mercy to him who turns to Him in repentance.” (Al-Bukhâri and Muslim)

Allah’s Messenger said, “Allah shows compassion only to those among His slaves who are compassionate.” (Al-Bukhâri and Muslim)

Narrated Abû Hurairah: Allah’s Messenger said, “The strong man is not one who is good at wrestling, but the strong man is one who controls himself in â fit of rage.” (Al-Bukhâri and Muslim)

Narrated Abu Hurairah: Allah’s Messenger said, “It is from the excellence of (a believer’s) Islam that he should abandon that which is of no benefit to him (in this world and the Hereafter).” (At- Tirmidhi )

Narrated Ibn Abbas: Allah’s Messenger said, “There are two blessings in which many people incur loss. (They are) health and free time (for doing good).” (Al-Bukhari )

Narrated Abu Dharr: The Prophet said, “Do not disdain any good deed, even your meeting with your brother (Muslim) with a cheerful face.” (Muslim)

Narrated Anas: Allah’s Messenger said, “Allah will be happy with His slave who praises Him (i.e., says Al-hamdu lillah) when he eats and praises Him when he drinks.” (Muslim)

Narrated Anas: Allah’s Messenger said, “Allah will be happy with His slave who praises Him (i.e., says Al-hamdu lillah) when he eats and praises Him when he drinks.” (Muslim)

Narrated Abu Mas’ud ‘Uqbah bin ‘Amr Al-Ansari Al-Badri: Allah’s Messenger said, “Whoever guides someone to virtue will be rewarded equivalent to him who practices that good action.” (Muslim)

Narrated Anas: Allah’s Messenger said, “No one of you becomes true believer until he likes for his brother what he likes for himself.” (Al-Bukhari and Muslim)

Narrated ‘Abdullah bin ‘Amr bin Al-‘As: Allah’s Messenger said, “A Muslim is one from whose tongue and hands the Muslims are secure; and a Muhajir (Emirgrant) is one who leaves (abandons) what Allah has forbidden.” (Al-Bukhari and Muslim)

Narrated Jarir bin ‘Abdullah: Allah’s Messenger said, Allah will not show mercy to him who does not show mercy to others.” (Al-Bukhari and Muslim)

Narrated Abu Hurairah: Allah’s Messenger said, “Allah will cover up on the Day of Judgement the defect (faults) of the one who covers up the faults of the others in this world.” (Muslim)

Narrated Abu Hurairah: Allah’s Messenger said, “On the Day of Resurrection, Allah the Exalted will say: ‘Where are those who have mutual love for the sake of My Glory? Today I shall shelter them in My Shade when there is no shade but Mine.”’ ( Muslim )

Narrated Anas: Allah’s Messenger said, “When a disbeliever performs any good deed, he is rewarded for it in this world; and in the case of a Muslim, Allah stores up his good acts for him in the Hereafter and provides him with subsistence in this life due to his obedience.” (Muslim)

Narrated Anas: Allah’s Messenger said, “O Allah, there is no life but the life of the Hereafter.” (Al-Bukhari and Muslim)

Narrated Abu Hurairah: Allah’s Messenger said, “Richness is not in plenty of provisions; the (real) richness is the richness of the soul.” (Al-Bukhari and Muslim)

Narrated Jabir: Allah’s Messenger never said ‘no’ to anyone who asked him for anything. (Al-Bukhari and Muslim)

Narrated Asma’ bint Abu Bakr: Allah Messenger said to me, “Do not hold back; otherwise Allah will withhold from you.” (Al-Bukhari and Muslim)

11 RULES OF WRITING



1. To join two independent clauses, use a comma followed by a conjunction, a semicolon alone, or a semicolon followed by a sentence modifier.

2. Use commas to bracket nonrestrictive phrases, which are not essential to the sentence's meaning.

3. Do not use commas to bracket phrases that are essential to a sentence's meaning.

4. When beginning a sentence with an introductory phrase or an introductory (dependent) clause, include a comma.

5. To indicate possession, end a singular noun with an apostrophe followed by an "s". Otherwise, the noun's form seems plural.

6. Use proper punctuation to integrate a quotation into a sentence. If the introductory material is an independent clause, add the quotation after a colon. If the introductory material ends in "thinks," "saying," or some other verb indicating expression, use a comma.

7. Make the subject and verb agree with each other, not with a word that comes between them.

8. Be sure that a pronoun, a participial phrase, or an appositive refers clearly to the proper subject.

9. Use parallel construction to make a strong point and create a smooth flow.

10. Use the active voice unless you specifically need to use the passive.

11. Omit unnecessary words.

Prepared by: Mr. Khushal Khan "Khugiani"

Wednesday, March 28, 2007

THE BEAUTY OF OUR FRIENDSHIP


Friendship is a priceless gift
that cannot be bought or sold,
But its value is far greater
than a mountain made of gold.

For gold is cold and lifeless,
it can neither see nor hear
And in the time of trouble
it is powerless to cheer...

It has no ears to listen
Nor heart to understand,
It cannot bring you comfort
or reach out a helping hand.

So when you ask God for a gift
be thankful if He sends
not diamonds, pearls or riches
but the love of real true friends.

TUMHARAY LIYE

Tuesday, March 27, 2007

My Best Friends